புதன்கிழமை

இந்தியில்: குருமித் பேடி
தமிழில்: மதியழகன் சுப்பையா

டெலிபோன் மணி ஒலித்ததும் மிக அதீரத்தோடு ரிசிவரை எடுத்தாள். யார் போன் செய்திருப்பார்கள் என்று அவளுக்கு முன்னதாகவே தெரிந்து இருந்தது. ''சாரி, சர்! நீங்கள் எனக்காக காத்துக் கொண்டிருப்பீர்கள். னால் நான் இங்கு கடுமையான வேலையில் சிக்கிக் கொண்டேன். நீங்கள் மாலை எத்தனை மணி வரை அலுவலகத்தில் இருப்பீர்கள்? என்னால் மாலை நாலரை மணிக்கு வர இயலும்.'' என்று ரிசிவரில் சொல்லிக் கொண்டிருந்தாள்.
''நான் மாலை ஐந்தேகால் ஐந்தரை மணி வரை அலுவலகத்தில் தான் இருப்பேன். இதற்கிடையில் நீங்கள் எப்பொழுது வேண்டுமானாலும் வரலாம்.'' என்றபடி ரிசிவரை வைக்கையில் அவனது உதடுகளில் புன்னகை பூத்துக் கொண்டது. அவன் சுவற்றில் இருந்த கடிகாரத்தைப் பார்த்தான். அப்பொழுது மதியம் இரண்டு மணியாக இருந்தது. நாலரை மணிக்கு இன்னும் இரண்டரை மணி நேரம் இருந்தது. அவள் வேலைப் பார்க்கும் இடத்திலிருந்து அவனது அலுவலகத்திற்கு நடந்து வருவதென்றால் அதிகப்பட்சமாக பத்து நிமிடங்கள் கலாம். 'அவளது அலுவலகத்திலிருந்து நாலரை மணிக்கு கிளம்பினாலும் இங்கே நான்கே முக்கால் மணிக்கு வந்து சேர்ந்து விடலாம்.' அவன் மணிக் கணக்குகளை மனதில் பார்த்துக் கொண்டான்.
அவன் மணியடித்து பியுன் ஹெம்ராஜ்ஜை அழைத்தான். அவனிடம் நூறு ரூபாய் நோட்டை கொடுத்துவிட்டு ''என்னைச் சந்திக்க ஒருவர் வருகிறார். நீ நாலரை மணிக்குப் போய் கோல்டிரிங்க் வாங்கி வா, அப்படியே நல்ல பிஸ்கட்டும் வாங்கி வா'' என்றான். ''சர்! என்ன கோல்டிரிங்க் வாங்கி வரட்டும்?'' அவன் ரூபாயை கையில் வாங்கிக் கொண்டு கேட்டான். ''பெப்சி வாங்கிக்கோ இல்லையென்றால் லிம்கா வாங்கிக்கொள். அதைக் குடிச்சதும் தொண்டையில் இருந்து புகை கிளம்ப வேண்டாமா?'' பியுனை உற்சாகப் படுத்த வேடிக்கை பேசினான்.
ஹெம்ராஜ் வெளியே போனதும் கேஷியர் உள்ளே நுழைந்தார். ''சர்! நான் திங்கள் கிழமை லீவு எடுத்துக் கொள்கிறேன். நீங்கள் இந்த பில்களில் கையெழுத்து போட்டுத் தந்தால் கஷ்மிரா திங்களன்று வங்கியிலிருந்து பணம் எடுத்துக் கொள்வான். டேக்சிகாரனுக்கும் பேமென்ட் கொடுக்க வேண்டியிருக்கிறது. அவர்களது போனும் வரத் துவங்கி விட்டது. உங்களுக்கும் கொஞ்சம் பேமென்ட் இருக்கிறது'' என்றபடி பில்கள் அடங்கிய பைலை அவன் முன் வைத்தான்.
அவன் கண்களை மூடிக் கொண்டு பில்களில் கையெழுத்திட துவங்கினான். இன்று அவன் அனைத்து வேலைகளையும் சீக்கிரமாகவே முடித்துக் கொள்ள விரும்பினான். காரணம் மாலை நாலரை மணிக்குள் அவன் எல்லா வேலைகளையும் முடித்துக் கொண்டு சுமையின்றி இருக்க வேண்டும். அந்த நேரத்தில் அவனுக்கு முன் எந்த பைலும் கொண்டுவரப் பட்டுவிடக் கூடாது என எண்ணினான். இதற்கிடையில் தொலைபேசியின் மணி இடையிடையே ஒலித்துக் கொண்டிருந்தது. அதிகமாக பத்திரிக்கைகாரர்களின் அழைப்பாக இருந்தது. அவர்கள் அனைவரும் இன்று பிரஸ்நோட் என்ன கொடுக்கப் போகிறீர்கள் என்பதே கேள்வியாக இருந்தது. சில போன் அழைப்புகள் ஒன்றுக்கும் உதவாததாக இருந்தது. சில அழைப்புகளின் போது இவன் ''ஹலோ'' என்று சொன்னதும் எதிர்முனையில் தொடர்பை துண்டித்துக் கொள்ளப் பட்டது. கொஞ்ச நாட்களுக்கு முன் ஒரு பெண் இவனது குரலைக் கேட்பதற்காக மட்டுமே இவனுக்கு போன் செய்வதாக சொல்லியிருந்தது நினைவுக்கு வந்தது. அது முதல் அலுவலகத்திற்கு வரும் பிளாங்க் கால்கள் அனைத்தும் அவள் செய்வதாகவே பட்டது. அந்தப்பெண் இதனை எத்தனைத் தெளிவாக சொல்லி விட்டாள். அவனது குரலை கேட்பதற்காக மட்டுமே அவனுக்கு போன் செய்வதாக மிக அழுத்தம் திருத்தமாகச் சொன்னாலே. இந்த விஷயத்தை நினைத்து அவன் பலமுறை மண்டை உடைத்திருக்கிறான். னால் இன்று கேள்விச் சூறாவளியில் சிக்க அவன் விரும்பவில்லை.
இன்று அவன் கடிகார முட்கள் நாலரை மணியை எப்பொழுது தொடும் என்ற கடுமையான எதிர்பார்ப்பு இருந்தது. மிகச் சின்னச் சின்ன இடைவெளியில் சுவற்றில் தொங்கும் கடிகாரத்தினை நோக்கி அவன் பார்வை எழுந்து விடும். இன்று வினாடி காட்டும் முள் மெதுவாக சுற்றுவது போல் அவனுக்கு சந்தேகமாக இருந்தது. இவ்வாறு சந்தேகம் எழும் போதெல்லாம் சுவர் கடிகாரத்துடன் தனது கைக் கடிகாரத்தை ஒப்பிட்டுப் பார்த்துக் கொள்வான். இரண்டிலும் ஒரே மாதிரியான நேரத்தைப் பார்த்து அவனது கவலை இன்னும் அதிகரித்து விடும்.
கடிகாரம் நாலரை மணியைக் காட்டியதும் அவன் சுழல் நாற்காலியில் சுழன்று தனது அறையின் கதவுக்கு முதுகைக் காட்டிக் கொண்டு உட்கார்ந்தான். ஜன்னல் திரையை விலக்கி விட்டு எதிரே தெரியும் குன்றைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். இந்த குன்றைக் கடந்துதான் அவன் தனது அலுவலகத்திற்கு வர வேண்டும். அவளும் இந்த குன்றைத் தாண்டித்தான் இந்த அலுவலகத்தை வந்தடைய வேண்டும். நாலரையிலிருந்து ஐந்தேகால் மணிக்குள் எப்பொழுது வேண்டுமானாலும் அவள் வரலாம். இந்தக் கணக்கை அவன் ஏற்கனவே போட்டு வைத்திருந்தான். னால் அவன் கணக்கிட்ட நேரத்தை கடந்து நேரமாகிக் கொண்டிருந்தது. அவன் பொறுமை இழந்து கொண்டிருந்தான்.
''கோல்டிரிங்க்ஸ் வாங்கி வரட்டுமா சார்?'' பியுன் கேட்டான்.
அவன் அந்த குன்றையேப் பார்த்தபடியே '' கொஞ்சம் பொறு'' என்றான். பியுன் அறையை விட்டு வெளியே போய் விட்டான்.
கடிகாரத்தின் முட்கள் ஐந்து மணியாகிறது என்று சாட்சியம் சொல்லியது. அவனது பொறுமையின்மை தற்போது கவலையாக மாறி விட்டது. அலுவலக ஊழியர்கள் ஒவ்வொருவறாக தங்கள் சாப்பாட்டு டப்பாக்களை மற்றும் பைகளை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பினார்கள். அவன் தனது அறையை விட்டு எழுந்து ஹாலில் அங்குமிங்கும் நடைப் பழகிக் கொண்டிருந்தான். அவனுக்கு இங்கே குன்று மட்டுமல்ல அந்த குன்றினை இணைக்கும் சாலையும் தெரிந்தது. அவனது கண்கள் குன்றினைப் பார்க்காமல் சாலையில் அவளைத் தேடியது.
கவலை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக படபடப்பாகவும் கோபமாகவும் மாறிக் கொண்டிருந்தது. '' இனி நான் அவளுடன் எப்பொழுதும் பேசவே மாட்டேன். அவள் என்னைப் பற்றி என்னத்தான் நினைத்திருக்கிறாள். அவளுக்காக நான் இங்கே இரவு முழுவதும் காத்திருப்பேன் என்று நினைத்தாலா? அவள் வேண்டுமென்றே இப்படி செய்கிறாளா இல்லை மறந்து விட்டாளா?'' இதை நினைத்து நினைத்து அவன் கோபத்தில் கொதித்துக் கொண்டிருந்தான்.
அந்தேகால் மணிக்கு ஹாலிலிருந்து கிளம்பி தனது அறைக்குள் வந்தான். நாற்காலியில் உட்கார்ந்து நிமிர்ந்தான். கடிகாரத்தின் முட்கள் அவனைப் பார்த்து கேலி செய்வது போல் இருந்தது. சற்று நேரத்திற்கு முன் ஸ்டெனோவால் டைப் செய்யப் பட்டு மேஜையில் வைக்கப் பட்டிருந்த காகிதங்கள் மேல் அவனது பார்வை பதிந்தது. அருகே கண்ணாடிக் குடுவை ஒன்றும் கிடந்தது. இந்தக் காகிதங்களில் அவனது கதை டைப் செய்யப் பட்டிருந்தது. இந்தக் கதையை அவன் இன்றுதான் எழுதி முடித்திருந்தான். அவன் இந்தக் கதையை இன்று நாலரை மணிக்கு வருவதாய் இருந்த அந்தப் பெண்ணிடம் படித்துக் காட்ட விரும்பினான். னால் அவள் வரவில்லை. அவன் மீண்டும் மீண்டும் காகிதங்களின் பக்கங்களை அப்படி இப்படி புரட்டிக் கொண்டிருந்தான்.
அப்பொழுது காலடி சத்தத்தால் அலுவலகத்தின் அமைதி உடைந்தது கூடவே நீண்டு கொண்டிருந்த அந்த காத்திருப்பு கயிறும்தான். கோபம், வெறுப்பு, படபடப்பு எனது இதுவரை அவனைப் அப்பிக் கொண்டிருந்த அனைத்தும் எந்த சவக்குழிக்குள் போய் புதைந்து கொண்டதோ தெரியவில்லை. அவள் முன்னால் நின்றபடி சிரித்துக் கொண்டிருந்தாள்.
''சாரி. சர்! கொஞ்சம் லேட்டாகி விட்டது. கொஞ்சம் வேலை அதிகமாக இருந்தது'' தாமதமாக வந்ததற்கான வெட்கவுணர்வு அவளது வார்த்தைகளில் இருந்தது. அத்தோடு சமாளிப்பும் தெரிந்தது.
'' எனக்கு உங்கள் மேல் கடுமையாக கோபமாக இருந்தது'' என்று சொன்னபடி அவன் புன்னகைத்தான்.
அவள் அவனையே நிலை குத்திப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். அறையில் காற்று வீச மறந்து விட்டது போலவும் நேரம் நகராமல் அப்படியே நின்று போனதைப் போலவும் பட்டது. கொஞ்ச நேரத்திற்கு அங்கு எந்த சலனமும் இல்லாமல் இருந்தது. இயற்கை வண்ணங்களுக்கு மத்தியில் அவனது புன்னகைப் பூ வண்ணத்தையும் அவள் ஒரு ஓவியத்தைப் பார்ப்பது போல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். இந்த வண்ணம் அழகாகவும், கவர்ச்சியாகவும் சுண்டியிழுக்கும்படியாகவும் இருந்தது. எந்த வண்ணமும் குறைவாக இல்லை. எல்லா வண்ணங்களிலும் வாழ்வின் கனவுகள் இருந்தது. அவன் அவளது முகத்தையேப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். இயற்கையின் வண்ணம் அவளது முகத்தில் பூரித்து தெரிந்தது. அந்த அறை முழுவதும் அந்த வண்ணங்களின் ஒலி பரவி பிரகாசித்தது போல் இருந்தது. அந்த பிரகாசத்தில் மிக மெல்லிய வாசனையும் உணர முடிந்தது. இந்த வாசனை எந்த மலருடையதாக இருக்கும் அவன் யோசிக்கலானான். ஹெம்ராஜ் கோல்டிரிங்க்ஸ் வைத்து விட்டுச் சென்றான். கூடவே ஒரு தட்டில் உப்புசுவையுடைய பிஸ்கெட்டும் வைத்திருந்தான்.
''கோல்டிரிங்க்ஸ் குடியுங்கள்'' அவன் பேச்சற்ற நிலையை உடைத்தான். அவள் உரிஞ்சத் துவங்கினாள். அவள் எதுவும் பேசவில்லை. அவள் எந்தக் கேள்வியும் கேட்கவில்லை. மிகவும் வர்புறுத்திய நிலையில் இரண்டு முறை ஒவ்வொன்றாக உப்புச்சுவை பிஸ்கெட்களை எடுத்துக் கொண்டாள். மூன்றாவது முறை தட்டை அவளிடம் நீட்டுகையில் '' நீங்கள் எடுத்துக் கொள்ளவில்லை என்னை மட்டும் சாப்பிட வற்புறுத்துகிறீர்கள்'' என்றாள். அவன் அதிர்ந்து விட்டான்.
பற்களால் பிஸ்கெட்டை கடிக்கும் சத்ததால் அறையின் அமைதி கிழிந்து கொண்டிருந்தது. '' எனது வாழ்வில் மிகச் சிலரால்தான் நான் கவரப் பட்டிருக்கிறேன். அப்படி என்னைக் கவர்ந்த சிலருள் நீங்களும் ஒருவர். உங்களின் உருவம், உங்கள் எளிமை, உங்கள் மரியாதை குணம் போன்றவைகள் என்னை வசியப் படுத்தி விட்டன. எனக்கு நீங்கள் ஒரு திறந்த புத்தகமாகப் படுகிறீர்கள். உங்கள் வாழ்க்கை மகிழ்ச்சியால் நிறைந்தது என்பதை என்னால் நிச்சயமாகச் சொல்ல முடியும்.'' என்று அவன் அறையின் அமைதி கிழிய பேசத் துவங்கியவன் பேசிக் கொண்டே போனான்.
அவள் அமைதியாக கேட்டுக் கொண்டிருந்தாள். அவள் எந்தவிதத்திலும் எதிர்விணை புரியவில்லை. ''நான் ஒரு நாவல் எழுத எண்ணியிருக்கிறேன். அந்த நாவலின் ஒரு பாத்திரமாக நீங்களும் இருப்பீர்கள். சொல்லப் போனால் நாவலின் முக்கியப் பாத்திரமாக இருப்பீர்கள். சில ண்டுகளில் உங்களுக்கு அந்த நாவல் படிக்கக் கிடைக்கலாம்.'' அவன் பேசுவதைத் தொடர்ந்தான்.
அவளது கண்களில் குழப்ப ரேகைகள் துளிர்த்தன.
''கடந்த வாரம் நீங்கள் படித்த கதையில் எனது கல்லூரி வாழ்க்கையை வரிவரியாக வடித்து வைத்திருந்தேன். கதையில் சும்மி என்ற பெயரில் வரும் பெண்ணின் உண்மையாக பெயர் சுனிதா என்பதாகும். கல்லூரி நாட்களில் அவளிடம் நீண்ட உரையாடல் நடந்திருக்கவில்லை, சின்னதாக ஒரு அறிமுகப் பேச்சு அல்லது ஏதேச்சையாக என்று கூட எதுவும் நடந்திருக்கவில்லை. னால் அவள் பற்றிய நிறைய நினைவுகள் மட்டும் என்னுடன் உள்ளது. அந்த நினைவுகளில் மழைச்சாரலின் குளுமை உள்ளது. நான் இப்பொழுது எழுத உள்ள நாவலில் பாரதி என்ற பெயரில் ஒரு பெண் பாத்திரம் இருக்கிறது. ''' என்றபடி அவன் பேச்சை பாதியில் நிறுத்திக் கொண்டான்.
அவளது கண்களில் கற்பனையின் அருவி வழிந்து கொண்டிருந்தது. அந்த அருவியின் ஓசை அறையில் தவழும் காற்றில் உணர முடிந்தது. ''நீங்கள் எதுவும் பேச மாட்டேன் என்கிறீர்கள்? வெறுமனே கேட்டுக் கொண்டிருக்கிறீர்கள். உங்களிடம் எதாவது கேள்வி கூடவா இல்லை?'' அவன் அவளது கண்களைப் பார்த்தபடி கேட்டான்.
''நான் கேட்பதையே அதிகம் விரும்புகிறேன். நல்ல வாசகி இல்லையா அதனால்தான்'' என்று அவள் சிரித்து விட்டாள்.
''இல்லை. எதாவது விஷயம் இருக்குமில்லையா?'' அவன் கிண்டினான்.
''இன்று புதன் கிழமைதானே! புதன் கிழமை எனக்கு அதிர்ஷ்ட நாள். எனது மாமியார் வீட்டார் என்னை பெண் பார்க்க புதன் கிழமைதான் வந்திருந்தார்கள். எனது நிச்சயதார்த்தமும் புதன்கிழமைதான் நடந்தது. இந்தமுறை எனது பிறந்தநாளும் புதன்கிழமையில் தான் வருகிறது.'' என்றபடி அவள் அமைதியாகி விட்டாள்.
இனி பேச்சை எப்படித் தொடர்வது என்று அவனுக்கும் குழப்பமாகவே இருந்தது. கடிகார முட்கள் மாலை றரை மணியைக் காட்டிக் கொண்டிருந்தது.அவள் வந்து ஒன்னேகால் மணி நேரமாகி விட்டிருந்தது. ''நான் கிளம்ப வேண்டும்'' என்றபடி அவள் அவனைப் பார்த்தாள். '' மாம். நாம் கிளம்பலாம்'' என்று அவனும் உடன்பட்டான்.
கேட்டுக்கு வெளியே வந்தபடி கடுமையான தயக்கத்துடன் '' நீங்கள் என்னுடன் வர விருப்பப் படுகிறீர்களா இல்லை தனியாக போகப் போகிறீர்களா?'' என்று எச்சில் விழுங்கினான்.
''நான் டெப்போ வரை உங்களுடன் வருகிறேன். அதற்கு முன் எனது அலுவலகத்தில் இருந்து என் பையை எடுத்துக் கொள்ள வேண்டும்'' என்று அவள் மிக இயல்பாய் பதிலளித்தாள்.
அவளது பேச்சைக் கேட்டு அவனுக்கு வியப்பாயும் மகிழ்ச்சியாயும் இருந்தது. அவள் அவனுடன் வண்டியில் செல்ல ஒத்துக்கொள்வாள் என்று அவனுக்கு நம்பிக்கையில்லை. ''சார்! நீங்கள் போங்கள். எனக்கு மார்க்கெட்டில் கொஞ்சம் பொருட்கள் வாங்கிக் கொள்ள வேண்டியிருக்கிறது'' என்று தாழ்மையுடன் கேட்டுக் கொள்வாளோ என்றும் எண்ணினான். னால் அவள் அப்படி எதுவும் சமாளிக்கவும் இல்லை. அவள் மரியாதைக்காக வண்டியில் வருகிறாளோ இல்லை மறுப்பதற்கு வெட்கப் பட்டுக் கொண்டு வருகிறாளோ என்று வண்டி போய்க் கொண்டிருக்கையில் அவன் யோசிக்கலானான். ஒருவேலை அவள் உண்மையான நண்பனாக நினைக்கிறாளோ. னால் நண்பனை ''சார்'' என்று ஏன் அழைக்கவேண்டும். அவன் தனக்குத்தானே கேள்வி கேட்டுக் கொண்டு பதில் சொல்லிக் கொண்டான். ஒருவேலை அவள் அவனை ''சார்'' என்று மரியாதைக்காக அழைக்கலாம் இல்லையா. மேலும் வயது வித்தியாசமும் இருக்கிறது இல்லையா. அதுமட்டுமில்லாமல் அவனை ஒரு பெரிய எழுத்தாளனாக அவள் நினைக்கிறாள் இல்லையா. அவன் தனக்குத்தானே கேள்வி கேட்டு பதில் சொல்லிக் கொல்வதை தொடர்ந்து கொண்டிருந்தான்.
அவளை பஸ் ஸ்டாப்பில் விட்டுத் திரும்புகையில் வண்டியை ஓட்டிக் கொண்டே அவன் மீண்டும் கேள்வி பதில் சூறாவளியில் சிக்கினான். 'அவள் தனது அலுவலத்திற்கு வருகிறாள் என்று தெரிந்ததும் ஏன் அப்படி மகிழ்ந்தான்.? அவள் வருவதற்கு தாமதமாகிய போது அவன் ஏன் கவலை கொண்டான்? கவலை கோபமாகவும் த்திரமாகவும் மாறியது ஏன்? நாவலில் அவளைப் பற்றி ஏன் எழுத விரும்பினான். அப்படியே எழுதுவதாய் இருந்தாலும் முன்னதாகவே அவளிடம் ஏன் தெரிவிக்க வேண்டும். இறுதியாக அவன் அவளிடம் என்னதான் எதிர்பார்க்கிறான்?'
கேள்விகளின் இந்த சூறாவளியில் சிக்கிய ஒரு துறும்பை போல அவன் சுழன்று கொண்டே எப்பொழுது வீடு வந்து சேர்ந்தான் என்பதை உணரவேயில்லை. கேள்விக்குறிபோல் அமைந்த கொக்கியில் தனது டைகளை தொங்கவிட்டு பின் படுக்கையில் படுத்துக் கொள்கிறான். சுவரெங்கும் கேள்விக் குறிகளாய் தெரிந்தது. 'உண்மையில் அவள் இவனை மிக நல்ல நண்பனாக கொண்டிருக்கிறாளோ? இதற்கானத்தான் அவள் காத்திருந்தாளோ? ஒருவேளை அவள் எனது தோற்றத்தால் கவரப் பட்டிருப்பாளோ? ஒருவேளை அவனது வாழ்வின் வெறுமையான மூலையை நோக்கி அவனது கற்பனை அவனை இழுத்துக் கொண்டு போகிறதோ? இல்லை அவன் தன்னிடமே ஏமாந்து கொண்டிருக்கிறானோ?' சுவற்றில் ஒவ்வொரு கேள்விக் குறியும் மின்னிக் கொண்டிருந்தது. அவற்றிடையே புகை எழும்பிக் கொண்டிருந்தது. அவன் புரண்டு படுத்தான். தலையனையை தனது நெஞ்சோடு வைத்துக் கொண்டு படுத்தான். அவனது மூச்சு பேரிரைச்சலைப் போல் வந்து கொண்டிருந்தது. வியர்வைத் துளிகள் அவனது நெற்றியில் பொங்கி வழிந்து கொண்டிருந்தது.
அப்பொழுது டெலிபோன் ஒலித்தது. அவன் துள்ளிக் குதித்து ரிசிவரை பிடுங்கினான். ''சார்! நான் ரிது பேசுகிறேன். புதன்கிழமை எனக்கு மேலும் ஒரு மகிழ்ச்சியை அள்ளிக் கொண்டு வந்துள்ளது. கடந்தவாரம் நான் ஒரு கதை எழுதினேன். அந்தக் கதை திருப்பி அனுப்பப் படவில்லை மாறாக அதனை தேர்வு செய்து கொண்டதாக சிரியரின் கடிதம் வந்திருக்கிறது. அந்தக் கதையை நான் இரண்டு காரணங்களுக்காக உங்களிடம் படித்துக் காட்டவில்லை. அந்தக் கதை வெளியானதும் உங்களுக்கு ச்சரியம் கொடுக்க எண்ணியிருந்தேன். திரும்ப வந்திருந்தால் உங்களிடம் அதனை திருத்தி வாங்கலாம் என்றிருந்தேன். நான் ஒரு நாவல் எழுதப் போகிறேன். அதில் முக்கியப் பாத்திரமாக ஒரு எழுத்தாளன் இருப்பான். அவன் தனது வாசகி ஒருத்திக்குள் இருக்கும் எழுத்தார்வத்தை உசுப்பி அவளை எழுத்தாளர் வரிசையில் கொண்டு போய் நிறுத்தி விடுவதாக எழுத இருக்கிறேன். '' உணர்ச்சியின் வசப் பட்டு அவள் பேசிக் கொண்டே போனாள்.
''சரி! தேர்வாகி இருக்கிறதே அந்தக் கதையின் கரு என்ன?'' அவன் மிகுந்த ர்வத்துடன் கேட்டான்.
''ஒன்றுமில்லை சார்! கதை அப்படியே நகர்ந்து கொண்டிருக்கும் அவ்வளவுதான்'' என்றாள்.
''கதையின் முடிவு என்ன?'' அவன் கொஞ்சம் பொறுமையிழந்து கேட்டான்.
''சார்! அதைக் கேட்டால் நீங்கள் அதிர்ந்து போவீர்கள். கதையின் முடிவு எப்படியென்றால் கதை இப்பொழுதுதான் துவங்கியது போல் இருக்கிறது'' என்றபடி அவள் கலகலவென சிரித்தாள்.
தொலைபேசியில் வெகுநேரமாக அவளது சிரிப்பொலி கேட்டுக் கொண்டே இருந்தது. சிரிப்பின் அந்த ஒலியதிர்வு அவனது அறையெங்கும் பரவி விடுகிறது. சுவற்றில் இதுவரை தெரிந்த கேள்விக் குறிகள் இதற்கு முன் எப்பொழுதும் தோன்றியது இல்லை என்பது போல் மறைந்து போய் விட்டது.
-------------------------------------------------------------------------------

குருமித் பேடி: பிரபல எழுத்தாளர் குருமித் பேடி இந்தி இலக்கிய உலகில் மிகவும் அறியப்பட்டவர். இவர் ஹரியானா மாநிலம் ஷஹாபாத் மார்கன்புராவில் டிசம்பர் மாதம் 21ம் தேதி 1963ம் ண்டு பிறந்தார். இமாச்சலப் பிரதேச பல்கலைக் கழகத்தில் பத்திரிக்கை மற்றும் மக்கள் தொடர்பு துறையில் பட்டம் பெற்றார்.
இவர் 1983 முதல் 1990 வரையிலான காலகட்டத்தில் ஜலந்தரில் இருந்து வெளியான ''வீர்பிரதாப்'' என்ற இந்தி மொழி தினசரியின் துணை சிரியராகவும் தொகுப்பாளராகவும் இருந்தார்.
1991ல் இமாச்சலப் பிரதேசத்தின் தகவல் மற்றும் மக்கள் தொடர்பு துறையில் அதிகாரியாக பணியாற்றினார். 1996 முதல் 1998 வரை இந்தியா மற்றும் ஜெர்மன் நாடுகள் இடையேயான திட்ட அதிகாரியாகவும் மக்கள் தொடர்பாளராகவும் பணியாற்றினார். 2000ம் ண்டு முதல் இமாச்சலப் பிரதேச மாநில தகவல் மற்றும் மக்கள் தொடர்புத்துறை அதிகாரியாக பணியாற்றி வருகிறார்.
இவரது படைப்புகளில் '' மைசம் கா தகஜா'' என்ற கவிதைத் தொகுதியும் ''குஹசே மேய்ன் ஏக் செகரா'' என்ற சிறுகதைத் தொகுப்பும் பிரபலமானவை. மேலும் ''ஸ்ரதா வ சவுந்தர்ய கா சங்கம் பைஜ்நாத்'' என்ற நூலும் '' நக்ஷத்திர கே கேரே மேய்ன்'' '' சர்ஹத் கே உஸ் பார்'' மற்றும் '' காலே சஸ்மா வாலா தமி'' கிய நாவல்களும் வெளியாகி உள்ளது.
பலதரப்பட்ட தலைப்புகளில் இவருடைய படைப்புகள் நாட்டின் பல்வேறு முக்கிய செய்தித்தாள்களில் வெளியாகி உள்ளது.
இமாச்சலப் பிரதேசத்தின் சாகித்திய அகதமி விருது இவரது ''மோசம் கா தகாஜா'' என்ற கவிதை தொகுதிக்கு கிடைத்துள்ளது. மேலும் பஞ்சாப்பின் கலா சாஹித்திய அகதமி விருது, ராஜஸ்தான் பத்திரிக்கை அமைப்பின் இலக்கிய விருது, இமாச்சல கேசரி விருது, ஹிம்மோத்கர்ஷ் விருது என பல இலக்கிய அமைப்புகளின் விருதுகளையும் வாங்கி குவித்து உள்ளார்.
இவரது எழுத்தில் ஒரு புதுமையைக் காணலாம். வார்த்தையும் வாக்கியமும் வெளிப்படுத்த வேண்டிய உணர்வை மிகச் சரியாக வெளிப்படுத்தி வாசிப்போரை அவ்வுணர்ச்சிக்குள் சிக்க வைத்துவிடும் இயல்பை தன் எழுத்தில் தர வல்லவர். இவரது இந்த தனிப்பட்ட மொழி நடைக்காக பெரும்பாலான வாசகர்களை கொண்டுள்ளார்.
சம்பவங்களின் மிகச் சிறிய இடை வெளியையும் அவர் பக்கம் பக்கமாய் விவரிப்பது மிகச் சிறப்பான ஒன்று எனலாம்.

அணி-3 ( கவிதைக்கான இதழ்)

மக்களின் கைகள்
கவிதையில் காணப்படவேண்டுமென்று
நான் எப்போதும் விரும்பினேன்
விரலடையாளங்கள் தென்படும்
கவிதையே என் விருப்பம்.
நீரின் பாடல் ஒலிக்கும்
பச்சைமண்ணின் கவிதை
எல்லாரும் உண்ணக்கூடிய அப்பத்தின் கவிதை
பாப்லோ நெரூடா

------------------------------------------------------------------------

ருசி பல வென்றுணர்
தமிழ் கூறும் நல்லுலகின் படைப்பாளிகளிடமிருந்து அணிக்கு கிடைக்கும் வரவேற்பும் ஆதரவும் ஊக்க உற்சாகமூட்டுவன.

ஜீவஜோதி, ஜோதிகா திருமணம் முடிந்து விட்டது இனி யாருக்கு கல்யாணம் செய்யும் வணிக இதழ்கள்? பாவந்தான்!

சில படைப்பாளிகளின் "ஒரே படைப்பு' வேறு வேறு இதழ்களில் வெளியாகியிருப்பது குறித்து எழுந்த சிந்தனை இது. படைப்பாளியின் ஒரே படைப்பை, வெளியிட இணைய இதழ்கள் ஏற்கும் போது அச்சு ஊடகங்களும் ஏற்கலாகாதா...?

படைப்பாளிகளுக்கும் தனது படைப்பு வேறு வேறு இதழ்கள் வழியாக விரிவான வாசக தளத்தை சென்றடையும் ஆசை இருக்காதா?

"நன்றியுடன்' சில படைப்புகள் எடுத்தாளப்படும் போது ஒரே படைப்பு ஏன் இரு வேறு இதழ்களில் வெளியிடப்படக் கூடாது?

சிற்றிதழ்களும் படைப்பின் ஏற்பை / இயலாமையை உடனடியாக தெரிவித்தல் நலமன்றோ.

அணியின் படைப்பாளிகள், படைப்புகளோடு அஞ்சலட்டை இணைத்து அனுப்பினால், உங்கள் படைப்புகளின் "கதிமோட்சம்' உடனடியாய் தெரியவரும். இது உறுதி.

இராஜா சர் அண்ணாமலை செட்டியார் விருது மற்றும் கவிக்கோ விருது பெற்றிருக்கும் கவிஞர் சிற்பி கவிதையின் சமகாலத்தில் இயங்குபவர்.

கிராம பெண்கள் ஊக்ககம் போளூர் வழங்கிய
"தலித் பெண்ணியச் சிந்தனையாளர்' விருது பெற்றிருக்கும் முனைவர் அரங்க. மல்லிகா
தலித் பெண்ணியம், தலித் விடுதலை குறித்து சிந்திப்பவர், தொடர்ந்து இயங்குபவர்.

"சங்கு' வளவ துரையனின், "தேரு பிறந்த கதை' சிறுகதை நூலுக்கு ஒரே நேரத்தில் மூன்று விருதுகள்.

விருதுகள், மற்றவர்களை நம் பக்கம் திரும்ப வைப்பவை தொடர்ந்து கவனிக்க வைப்பவை. இனிமேலும் சிறப்பாக இயங்க ஊக்குவிப்பவை.

விருதாளர்களை, வாசகர்களோடும், படைப்பாளிகளோடும் அணியும்
மனதார பாராட்டி மகிழ்கிறது.

எதிர்வரும் அணி 4,
பெண் கவிஞர்கள் சிறப்பிதழ்.
படைப்புகளை வரவேற்கிறோம

அன்புடன்,

அன்பாதவன் மதியழகன் சுப்பையா


--------------------------------------------------------------------------------

கிழக்கும் கிழிந்த காகிதச் சுருளே

கிழிசல்ளோடு
பேச்சு வார்த்தைக் நடத்திக் கொண்டிருக்கும்
பழஞ் சாக்குப்பை முதுகில்,
வாழ்க்கையோட சேர்ந்து பாரமாக

இறக்கை முறிந்து விழுந்த
காக்கையைப் போல வாசல் வாசலாய்க்
கொத்திக் கொண்டே போக,

கசங்கிய உறைகள் கடிதச் சிதலங்கள்
பொட்டலக் கிழிவுகள் கண்ட கண்ட காகிதங்கள்

சலவைக்கடை, தையல்,
துணிக்கடைச் சேதாரப் பைகள் எதிலும்
சேகரம் ஆகவில்லை அவனுக்கு
ஒருவேளை சாப்பாட்டுக்கு உத்தரவாதம்

அவன் கைக்கு வந்த காகிதங்களில்
இருந்தன
பதவியேற்ற பதவி இழந்த தலைவர்கள் படங்கள்
இருந்தன
கட்சிகளின் தேர்தல் அறிக்கைகள்
இருந்தன
கூட்டணி உடைப்புகள் உருவாக்கங்கள்
இருந்தன
காவிகளின் காமத்தீயில் கருகிய பெண்கள் படங்கள்
இருந்தன
கோலிவுட் பாலிவுட் கிசு கிசுப்புகள்

அவன் கைக்கு வராத
காகிதம் எதிலேனும் இருக்கலாம் ஒளிந்து கொண்டு
ஒளிரும் பாரதத்தில் அவனது எதிர்காலம்

வறுமை போட்ட உத்தரவு
பதிவாகியிருந்த
காகிதம் ஒவ்வொன்றிலும்

அரசாங்கம்
இலவசப் பிண எரிப்புக்கு
வாய்ப்பில்லை என்பதையும்
முன்பக்கம் பின்பக்கம் அல்லாத
மூன்றாம் பக்கத்தில் குறித்திருந்தது.

அவன் அந்த மூட்டையைத் தலைக்கு வைத்துக்
களைத்துக் கண்களை மூடும்போது
எல்லாக் காகிதங்களும்
இமை திறந்துப் பார்க்கும்; தென்படும்

அவனுக்கான இருளில்
திகைத்து இமை மூடும்
கனாவில்
மனிதர்கள் காகிதங்களாக
அவன் மூட்டைக்குள் அடைபட
விழிக்கும் வேளை அவனுக்குக்
கிழக்கும் ஒரு கிழிந்த
காகிதச் சுருளே.

தமிழன்பன்
-----------------------------------------------------------------------------

ஹைபுன்கள் அன்பாதவன்


ஓயாதப் பெருமழைக்காய் வீட்டுக்குள்
ஒதுங்கும் புறாக்கள்
சாலை நீரை அளந்த படி ஆடைநனைய
நகரும் மாநகரர்கள்
பேருந்தின் புழுக்கத்தில் தலைவீழ்ந்த
மழை மீறி வியர்த் தொழுகும்
புகையிலைத் தூள் கசக்கி கடைவாய்த் திணித்து
தாமத ரயில் பிடிக்க யத்தனிக்கும் பெருங்கூட்டம்
எதிர்ப்பாதை மூழ்கியதறியாமல்
கண்ணாடி நீர்ப்படிமத்தில் காதலி பெயர்
கிறுக்கு வானொரு விடலை கைபேசி பார்த்த படி
கலந்த பாஷைகள் ஒரு கணத்தில்
அடங்கி மவுனமாகும் மழைத் தீவிரத்தில்
காவி தரித்தவன் காற்றோடு பேசியபடியிருக்க
அஷ்டக் கோணலாய் மாறுகிறது
நடுப்பாதையில் போவதறியாமல் நிற்கிற
ரயிலில் வெளிக்கிருந்தவன் முகம்
எல்லோருக்குமாய்ப் பெய்கிறது இடைவிடாப் பெருமழை.

ரயிலை நிறுத்திப் பார்க்க வைத்து
மழையில் மூழ்கி குளிக்கின்றன
தண்டவாளங்கள்.

மழைவிட்டவுடன் செடிதூவும் சிறுமழையாய்
சிலிர்க்கிறது மனசு
கடுமையானச் சொற்களில் பலரும்
விமர்சித்த கவிதைகளை புரிந்துணர்ந்தாய்
மிகச் சரியாய்
தவமிருந்தேன் இத்தனைக் காலம்
இந்தப் புரிதல், பகிர்தல் உணர்தலுக்காய்
ஒருமையில் அழைக்க ப்ரியப்படும்
சட்டென மலரும் மனநெருக்கம்
மிகக் கொடுமையானது புரிதலில்லா வாழ்வு
நெடிய உறவாயினும்
பயண நட்பெனினும் உணர்தல் உற்சாக மூட்டுவது
புதியப் புரிதல்களோடு
தொடரட்டுமே தோழமை

உஷ்ண வெளிப்பாடுகளோடு நீள்பயணம்
புழுக்கம் தணிக்கும்
புதியக் காற்று.

---------------------------------------------------------------

உலகக் கவிஞர் வரிசை
ஜெரார்டு மான்லே ஹாப்கின்ஸ் ( 1844-1889 )

கிறிஸ்துவ பாதிரியாராகவும் சிறந்தகவிஞராகவும் விளங்கிய ஜி. எம். ஹாப்கின்ஸ் எசெக்ஸின் ஸ்டிராட்பார்டில் எட்டுக்குழந்தைகளுக்கு மூத்தவராக பிறந்தார். இவரது தந்தை லண்டன் நகரில் கடல் பயணக் காப்பீட்டுத் தொழிலை வெற்றிகரமாக நடத்தி வந்தார். இவரதுகுடும்பம் 1852ல் ஹாம்ப்ஸ்டெட்க்கு குடிபெயர்ந்தது. ஹாப்கின்ஸ் ஹைகேட் பள்ளியில் தனது படிப்பைத் தொடர்ந்தார். அங்கு அவர் கலைத் திறமையைப் பெற்றார். தனது "தி எஸ்கோரியஸ்' என்ற முதல் கவிதைக்காக பரிசு பெற்றார். 1863ல் ஆக்ஸ்போர்டு கல்லூரியில் பிரபல மேதை வால்டர் பீட்டரிடம் மாணவனாக பயின்றார் இந்தக் காலக் கட்டங்களில் "ஹெவன் ஹெவன்' மற்றும் "தி ஹாபிட் ஆப் பர்பெக்ஷன்' போன்ற புகழ்பெற்ற கவிதைகள் உட்பட பல்வேறுக் கவிதைகளை எழுதினார்.
தனது பட்டப் படிப்பில் முதல் வகுப்பில் தேர்ச்சி பெற்றார். 1866ல் கத்தோலிக்கராக மதம் மாறினார். தனது பட்டப் படிப்பு முடிந்தவுடன் ரோய்ஹம்டன்னில் 1870 வரை இருந்தார். பின் ஸ்டோனிஹர்ஸ்டில் (18701873) மறைக்கல்வி கற்றார். 1877ல் கத்தோலிக்க பாதிரியாராக பட்டம் பெற்றார். 1875, டிசம்பர் மாதம், டெவுட்ஸ்லாந்தில் கப்பல் ஒன்று கவிழ்ந்து விபத்திற்கு உள்ளானது. இதில் பயணிகளிடம் மத போதனைகள் செய்ய வேண்டி பணிக்கப்ட்ட பிரான்ஸ்சிய கன்னியாஸ்திரிகள் ஏழு பேர் பலியாகினர். இந்த செய்தி ஹாப்கின்ஸ்க்கு கடுமையான மனக் கஷ்டத்தைக் கொடுத்தது. இதன் பாதிப்பில் "த ரெக் ஆப் தி டெவுட்ஸ்லாந்து (1876)' என்ற அமரத்துவமான கவிதையை எழுதினார். இந்தக் கவிதையை கிறிஸ்தவ பத்திரிக்கைகள் வெளியிட மறுத்து விட்டன. வாசிப்பவர்களுக்கு இது மேலும் மனக் கஷ்டத்தை அளிக்கும் என்று காரணம் தெரிவிக்கப் பட்டது.
1877ல் அவர் புனிதக் கட்டளை வழங்கும் படிப்புகளையும் பயிற்சிகளையும் மேற்கொண்டு வந்த காலங்களில் அவர் கவிதைகளில் சிறந்த மற்றும் அவரது திறமை வெளிப்பட்ட கவிதைகளை எழுதினார் அவைகளுள் "தி விண்டோவர்' மற்றும் "பையிட் பியுட்டி' குறிப்பிடத்தக்கவை. 1884ல் டப்ளின் நகரில் கிரேக்க மொழி பயிற்றுவிக்கும் பேராசிரியராக பல்கலைக் கழகத்தில் பணிக்கு சேர்ந்தார். இங்கு கடுமையான பணிச் சுமையாலும் நிர்வாகப் பொறுப்புகளாலும் மனச் சோர்வும் உடல் நலக்கேடும் எற்பட்டது. இந்தப் பொழுதுகளில் பயங்கரமான கவிதைகள் என்று குறிப்பிடப் பட்ட "டெரிபல் சோனெட்ஸ்' களை எழுதினார். அவைகளுள் "காரியன் கம்பர்ட்' மற்றும் "நோ வர்ஸ்ட், தேர் இஸ் நன்' போன்றவைகள் உச்சமாக கருதப்பட்டது. தனது கடைசி காலங்களில் "ஹாரி புளாப்மேன் தி நேச்சர் இஸ் அ ஹெராக்கிளிட்டியன் பயர்' மற்றும் "தோ ஆர்ட் இன்டீட் ஜஸ்ட லார்டு' (மார்ச் 1889 ) ஆகியக் கவிதைகளை எழுதினார்.
டைபாய்டு காய்ச்சலால் பாதிக்கப் பட்டு ஜூன் மாதம்1889ம் ஆண்டு மரணம் அடைந்தார் தனது இறுதி காலம் வரை இவர் தனது கவிதைகளை புத்தகமாக்கி வெளியிடவே இல்லை. ஆனால் இன்றும் அவரது கவிதைகள் உலகக் கவிஞர்களின் இதயப் புத்தகங்களில் அழிக்க முடியாதபடி அச்சாகி உள்ளது.
சொர்க்கம் துறைமுகம்

வசந்தங்கள் தவறாத
கடுமை கூர்மையற்ற
ஆலங்கட்டிகள் பறக்காத
லில்லி பூத்திருக்கும்
பசுமை வயல்வெளிகளுக்கு
போக ஆசைகொண்டிருந்தேன்

பனிப்புயல்கள் வராத
பசுமை பொங்கிய
துறைமுக அமைதியில்
கடலின் பேரிரைச்சல் கடந்த
நிலைக்கு வேண்டினேன்.

அந்தக் குழந்தை அந்த மனிதனுக்கு தந்தையாகும்

அந்தக் குழந்தை அந்த மனிதனுக்கு தந்தையாகும்
அவன் எப்படி தந்தையாக முடியும்
அவனது வார்த்தைகளில் வன்மம் இருக்கிறது.
மழலையை பறிப்பது அவனது குணமாகிறது
அதனால் குழந்தை அந்த மனிதனுக்கு
தந்தையாகிறது இல்லையா;
கவிஞன் எதையாவது எழுதிவிட முடியுமா?
மனிதன் அந்தக் குழந்தைக்கு தந்தையாவானா
வார்த்தைகளின் வன்மம் இருக்கிறதே
குழந்தை அந்த மனிதனுக்கு தந்தையாகும்

தமிழில் : ஆனந்த செல்வி
-----------------------------------------------------------------

நூல் மதிப்புரை கடவுள்களின் கலக அரசியல்


கவிஞர் கோசின்ராவின் "என் கடவுளும் என்னைப் போல கறுப்பு' கவிதை நூலில் இரட்டையர் என்ற கவிதை அண்மையில் வாசித்தேன்.

சற்று உற்றுப்பார்த்தேன்
நிதானமாய்..
சாத்தானின் முதுகுப்பக்கம்
கடவுளின் முகம்
கடவுளின் முதுகுப்பக்கம்
சாத்தானின் முகம்

இவர்களை
தனித்தனியே பிரித்து
சாத்தானைக்
கொன்றுவிட வேண்டும்
அதுதான் பூமிக்கு நல்லது.

ஒருவேளை
அறுவைச் சிகிச்சை
தோல்வியடைந்தால்..?
கடவுள் இறந்து
சாத்தான் பிழைத்துவிட்டால்..
(பக் 93 )

அறுந்துப்போன பாவாடை நாடாவாக, தங்கை சாந்தியின் தூக்குமாட்டி கயிறாக இருக்கும் கயிறு கடவுளை உட்கார வைத்து தேரிழுக்கும்போது மரியாதைக்கு உரியதாகிவிடுகிறது என்ற கயிறு பற்றி எழுதும்போதும் கடவுள் வருகிறார்.. ஏன் சிறுவர்களின் கைகளில் ஊதப்பட்ட நிரோத்தைப் பார்க்கும்போது அதையும் கடவுளுடன் முடிச்சுப் போடுகிறது இவர் கவிதைகள்.

கடவுளின் தலங்களிலும்
நிரோத்
கிடக்கிறது
யார் எறிந்திருப்பார்கள்?

கடவுளின் குடும்பத்தில்
நேற்றுவரைக்கும்
புதுவரவு இல்லை

என்று கவலைப்படும் போது கடவுளின் குடும்பத்தைக் கட்டுப்படுத்துவது நிரோத் என்றால் இங்கே கடவுள் யார்? என்ற கேள்வியை முன்வைக்கிறார்.
மதமாற்றம் சிலரால் ஏன் மிகப்பெரிய குற்றமாக சித்தரிக்கப்படுகிறது என்பதையும் அதன் மூல காரணத்தையும் மதமாற்றம் என்ற கவிதையில் தெள்ளத்தெளிவாக எழுதுகிறார்

நம் கடவுள்கள்
யானைகளாகவும்
காளைகளாகவும்
பறவைகளாகவும்
வந்திருக்கின்றனர்
அவன் ஒரு சண்டாளனாக
ஒரு தலித்தாக ஏன்
பிறக்கவில்லையென்று
கேட்கிறீர்கள்?
நீங்கள் சிந்திக்கிறீர்கள்
அது உங்களை
எங்களிடமிருந்து பிரித்துவிடும்.
மதம் மாறாதீர்கள்
உங்களையே நீங்கள்
சிலுவைக்குள் அறைந்து
கொள்ளாதீர்கள்.

உங்களுக்கு நீங்களே
குல்லாய் மாட்டி விடாதீர்கள்

நாய்களே
நீங்கள் போய்விட்டால்
இந்த மதத்திற்கு
யார்தான்
தாழ்ந்த சாதியாக இருப்பது? (பக் 54 )

இப்படியாக கடவுள்களைப் பற்றிய பல்வேறு தளங்களில் விடைகாணமுடியாத வெளியில் நின்று கொண்டு மனிதம், மனித நேயத்தை மட்டுமே முன்னிலைப் படுத்தி தன்கவிதைகளில் பயணிக்கிறார் கோசின்ரா. இவருடைய கடவுள் பாதையில் போப்பாண்டவரும் தப்பவில்லை.

கடவுள்கள் மட்டுமல்ல கடவுள் நம்பிக்கையுடன் தொடர்புடைய மறுபிறப்பு,சொர்க்கம், நகரம் எல்லாம் கோசின்ராவின் பார்வையில் கவிதைக்கான தளமாக விரிகிறது. இக்கவிதை தொகுப்பின் தலைப்பு கவிதையான என்னுடைய கடவுள் கவிதையில் சில கருத்தியல் முரண்கள் வாசிக்கும் அனைவருக்கும் ஒரு கருத்து மயக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது. அக்கவிதையின் முதல்வரியில் சொல்லுகிறார்...

என்னுடைய கடவுளும்
கறுப்புத்தான்
தமிழ்தான் தாய்மொழி..

இனி தமிழனின் கறுப்புநிறக்கடவுளை அறிமுகப்படுத்தும்போது கடவுளுக்கு கோவில்தான் உலகம் என்கிறார், வெளிச்சத்தின் கைகள் தீண்டாத அறையில், தவறி விழுந்த பல்லிகள் பயமுறுத்த போலியோ கால்களுடன் தமிழனைப் போலவே நோஞ்சானாய் இருப்பதாக சித்தரிக்கிறார்.

தமிழின வரலாற்றில் கறுப்பு கடவுள் கோப ஆவேசத்துடன், மேற்கூரையும் இல்லாத வெட்டவெளியில் கையில் அரிவாள், வேல் ஆயுதங்களுடன் முறுக்கிய மீசையுடன் திடகாத்திரமான தோள்களுடன் கண்டவருக்கு அச்சம் தரும் தோற்றத்தில் காட்சி அளிப்பவராகவே இருக்க கவிஞர் சித்தரிக்கும் நோஞ்சான் கடவுளின் சித்தரிப்பு கவிதைக்கான கருப்பொருளை வலுவிழக்கச் செய்துவிடுகிறது.

கலைஇலக்கிய விமர்சகர் இந்திரன் அவர்கள் தன் அணிந்துரையில் சொல்லியிருப்பது போல இக்கவிதைகளின் மூலம் கவிஞர் கோசின்ரா "ஒரு கலக அரசியலைச் சாதிக்கிறார்'.

புதியமாதவி

என் கடவுள் என்னைப்போல் கறுப்பு
கோசின்ரா
குமரன் பதிப்பகம், சென்னை 17.
பக் : 96, விலை : ரூ 50/



-------------------------------------------------------------------


நூல் மதிப்புரை மலை ஒரு பார்வை

கவிதைத் தடத்தில் ஒரு புதிய தளத்தில், ஒரு புதிய மொழியில் இயங்குபவரே இலக்கியத்தின் ஆளுமையாக கருதப்படுகின்றன். கவிதைக்கு சாயல் இருக்கலாம். கவிஞருக்கு சாயல் கூடாது.
""முற்றிய முதுமையில்
முதிர்ந்த மரத்தில் எங்கெங்கும்
உறவு கொண்டோடும்
எனக்கான கவிதை மொழி''
என சாயல் அற்று சிலரே கவிதைப் பிரவேசம் செய்து வருகின்ற சிலரில் ஆர். ரத்தினசாமி ஒருவர். இரண்டாம் படைப்பாக அவரின் தொகுப்பு "மலை'.
முன்னுரை மலை குறித்தானாலும் தொகுப்பில் மலை பற்றியவை இல்லை.
""ஒரு பறவை
தனியே பறப்பது போல
நீண்டு போய்க் கொண்டுள்ளது
அந்த மலைப்பாதை'' என ஒரேயொரு சிறுகவிதை.
அப்பாவின் ஆளுமை கவிஞரிடம் பாதிப்பு ஏற்படுத்தியுள்ளதை அப்பா பற்றியதானவை உறுதிப்படுத்துகின்றன் முதிர்வுமுலம் மரியாதையை வெளிப்படுத்துகிறார்.
அப்பா அளவிற்கு அம்மா புகழும் கவிஞர் பாடியுள்ளார். வீடெல்லாம் புகழ் மணக்கும் மூலம் அம்மாவின் நேர்மையை அழகாக எடுத்துரைத்துள்ளார்.
""யாவும் நினைவில் நெருக்கமாய்
உள்ளது போலவே
அம்மாவின் அந்த கடைசிப் பெருமூச்சும்
சாகாது உள்ளது''
என "இருப்பு' பெருமூச்சு விடச் செய்கிறது. வீடும் ஒரு பாடு பொருளாக பாடப்பட்டுள்ளது. பெற்றோரைத் தொடர்ந்து மகள் குறித்தும் கவிதைப் பாடி உள்ளார்.
""உன் வார்த்தைகள் யாவும்
எழுதப்படுமுன் பேசப்படுமுன்
கழுவப்பட வேண்டும்
நெஞ்சம் நேர்மையைச் சுரக்க வேண்டும்''
என அறிவுரைத்துள்ளார். மகளின் மீதுள்ள அக்கறையின் வெளிப்பாடாக உள்ளது இக்கவிதை.
கந்தா...யீ என்னும் கவிதை ஒர் ஆசிரியர் என்னும் நிலையில் மிகுந்த அக்கறையுடன் எழுதப்பட்ட கவிதையாகும். ஒரு மாணவன் சீரழியக்கூடாது என்னும் ஆசிரியரின் நற்குணம் பாராட்டுக்குரியது. ஒரு கவிஞரை விட ஒர் ஆசிரியரையே இக்கவிதை மூலம்அறியமுடிகிறது "வானம் என் கண்கள்' மூலம் ஒரு கவிஞராக தன்னை அடையாளம் காட்டியுள்ளார்.

நகரத்தின் குரல் எத்தனையோ இருந்தாலும் கிராமத்துக் குரல்கள் காண்பதரிது. "காணக் கிடைக்காத குரல்கள்' மூலம் பல குரல்களை வாசகருக்கு அடையாளப் படுத்துகிறார்.
""எப்படித்தான் வார்த்தைகள்
இவர்களுக்குகெல்லாம் இயல்பாய்க் கிடைக்கிறதோ
வாய் திறந்தால் வார்த்தை ஜாலந்தான்'' என கிராமத்தவர் மொழி கொண்டு பிரமிக்கிறார்.

மனிதர்க்கு பயம் ஏற்படுவது இயல்பு கவிஞரும் சில பயங்களை கவிதை மூலம் பட்டியலிட்டுள்ளார் :

""குரூப் ரீடிங்களுக்குப் போய் வருகிறேன்
மகள் தினமும் சொல்லிப் போகையில்
லவ் இருக்கலாமோ? என பயங்கொள்வது அர்த்தமற்றது சராசரியானது ஆயினும் "தீமைகளைத் தொலைந்திடும்' நாள் மூலம் பெண்ணியம் பேசியுள்ளார் பெண்களுக்காக நேரடியாகவே குரல் கொடுத்துள்ளார்.

ஊரில் பலர் இருந்தாலும் ஒரு சிலரே மனதளவில் பெரும்பாதிப்பை ஏற்படுத்துவர் அவ்வாறு கவிஞரை பாதித்தவர் சிக்கணப்ப கவுடர். கவுடர் என்பவர் மலையில் வாழ்வபர். வெறும் உருவமாய் என்னுள் பதிந்தவரில்லை என கவுடர் குறித்த பதிவுடன் தொடர்கிறது கவிதை.

தொகுப்பு நெடுக கவிஞர் சந்தித்த மனிதர்களைக் காண முடிகிறது. உறவுகளை குறித்து பேசும் போது உணர்வுகள் கூடுதலாகவே வெளிப்படுத்தபட்டுள்ளது. ஓர் எதார்த்தமான கவிஞராக தொகுப்பின் வழி அறியப்பட்டாலும் சமூக அக்கறையுள்ளவராகவும் தன்னை நிலை நிறுத்திக் கொள்ள முயற்சிச் செய்துள்ளார் என்பதற்கு எடுத்துக் காட்டாக உள்ளன

இயல்பாகவே ஆங்கிலச் சொற்களை பயன்படுத்தியுள்ளார். இது கவிஞரின் குற்றமாகக் கூற முடியாது இன்று மக்களின் போக்கே அவ்வாறுதான் உள்ளது. மலை மக்களின் பண்புகள், குணங்களை எடுத்துக்காட்டியதற்கு பாராட்டுத் தெரிவிக்க வேண்டும் மலை குறித்தும் மலை மக்கள் பற்றியும் எழுத கவிஞருக்கு ஏராளமான வாய்ப்புண்டு அடுத்தத் தொகுப்பில் அவைகளை எதிர்பார்க்க வைக்கிறது மலை.

பொன்.குமார்
மலை
ஆர். ரத்தினசாமி
வெளியீடுதேவி பதிப்பகம்
விலைரு40.00/
பாரதியைக் காத்த களமே
பாரதிதாசனால் புகழடைந்த ஊரே
சங்கரதாசு சுவாமிகள் வாழ்ந்த மண்ணே
தமிழ் ஒளி, புதுவைச்சிவம்,
வாணிதாசனை ஈன்ற தாயகமே
அரவிந்தரை மாற்றிய புண்ணிய பூமியே

ஓலைச் சுவடிகள்
பைரவி
வெளியீடு : வி. பிரகாஷ்
ஞி/ணி. ராஜன் புத்தக நிலையம்
46 தரைத்தளம், நகராட்சி வளாகம்,
ஜவஹர்லால் நேரு வீதி, புதுச்சேரி 1.

---------------------------------------------------------
ஐக்கூ....ஐக்கூ....ஐக்கூ....

பனையோலை நுங்கு


கொந்தளிக்கும் கடலிலும்
மையம் கொள்ளும்
புயல்

எண்ணெய் இல்லாவிடில்
திரியையே தின்னும்
விளக்கு

நன்கொடை எனும்போது
நம்பெயர் அதிலெதற்கு
விலாசமற்றது பூவின்தேன்

தேவைப்படுகிறது எதிர்முனைகள்
ஒளியின் பெருமையறிய
உதவுகிறது இருள்

நாணைவிட்டு வெளியேறி
தைக்கும் இடமறியாமல்
தருமாறும் அம்பு

ஒட்டுவது கடினம்
வேகவேறுபாடுள்ள
மாடுகள் பூட்டிய வண்டி

ஒதுங்கிக்கொள்ள
இடம் கொடுத்தேன்
உள் நுழைந்தாய் ஒட்டகமாய்

அதேகுரல் அதேமொழி
அலுக்காத உணவாய்
அன்பு

நிறமும் வடிவுமா நிர்ணயிருக்கும்
கருப்பாய் கணுக்களோடிருப்பினும்
இனிப்பாய் கரும்பு

நீ. ண். ட தொலைவிலிருந்தும்
நீந்தி வந்து கதவு தட்டும்
நினைவலைகள்

முரட்டுத்தனம் மோசமோ?
பனையோலைக்குள்
பத்திரமாய் நுங்கு

இரா தமிழரசி.

------------------------------------------------------

பாடலொன்றை இசைக்கிறேன்
பாடல் முழுவதும் பயணித்துப்
போகிறாய்...

நிறுத்திய பின்னும்
முடிவற்ற வார்த்தைகள்
உனது முகவரி
தேடுகின்றன...

எண்ணற்றப்ப
பாடல்களிலும்
எங்காவதொரு வரிகளில்
புகுந்து விடுகிறாய்

பாடாத போதிலும்
எங்கிருந்தோ
வளரும் பாடல்
உன்னை நினைவூட்டுகிறது!

பாரதிகிருஷ்ணன்


-----------------------------------------------------------
புதையல்
தொழில்
எழில் எடுத்த மலர்க்கமல ஏந்திழையாள் சன்னதிக்கு
தொழில் அடுத்து நல்ல கவி சொல்லணுமாம் அழல் அடுத்த
கண்ணுலதான் தன் மகனே! காய்சினத்து வேலுடையாய்!
வண்ணத் தமிழ் எனக்கு தா.

கந்தா, கடம்பா, கதிர்வேலா கட்டழகா
சந்தார் தடந்தோளா சட்டுணுவாஇந்தவூர்
ரேடியோக் காரரெனை நெருக்குகிறார் லேட் டாச்சாம்
ஒடியா, ஒடியா வா

வந்தாலும் போதாது வாகைபுனை வேலவனே
சொந்தமாய்க் கவியேதும் தோணுதிலைசெந்தமிழில்
பாட்டு ரெடிமேடாய்ப் பண்ணிவச்சால் கொண்டு வந்து
லேட்டேதும் பண்ணாமற் தா

கும்பிடுவார், குழைவார், கூத்தாடிப் பல்லிளிப்பார்,
வம்பிடுவார் பின்னால் வழக்கிடுவார்அம்புவியில்
அன்னார் தொழிலை அழகாகப் பண்ணிவச்சேன்
என்னமோ காணாமல் போச்சு.

காப்பியடித் திட்டேன் கயிறு திரித்து வச்சேன்
எப்படியோ பாட்டென் றெழுதினேன் அப்படியும்
வாகையடி முக்கிலது வந்து குடி போட்டதடா
தோகை மயில் ஏறி வா

நாலே வினாடி தான், நல்லதாய் ஒன்று சொலு
ஏலே முருகையா எத்தாதேவாலே
வந்து இருந்திங்கே வக்கணையாயப் பாட்டெழுது
தெந்தனங்கள் பண்ணாதே வா

துருப்பிடித்த வேலைத் தூர எறி இங்கே வா
உருப்படியாய்ப் பாட்டொன்று சொல்லு விருப்புடனே
கவியரங்கம் கூட்டிக் கன்னித் தமிழ் வளர்ப்பார்
செவிக்கமுதமாய் ஒன்று சொல்லு.

வேலன் உரைக்கின்றான் வேளுரா இன்னமு நீ
காலம் கலி என்றறியாயோ? ஆலம்
உண்டவனும் நானும் உடுக்கடித்துப் பாடிடினும்
அண்டி வந்து கேட்பவரார் சொல்?

பண் என்பார் பாவம் என்பார் பண்பு மரபென்றிடுவார்
கண்ணைச் சொருகிச் கவி என்பார் அண்ணாந்து
கொட்டாவி விட்ட தெல்லாம் கூறுதமிழ்ப் பாட்டாச்சே
முட்டாளே இன்னமுமா பாட்டு?

உழைப்புக்குப் பாட்டென்றேன் ஓங்கும் சினம் எடுத்து
பிழைப்புக்கே ஆபத்தாய்ப் பண்ணிவிட்டான் அழைத்த
நல்லவரே தமிழின் நயங்கள் வளர்ப்பவரே
கொல்லாதீர் என்னை விடும்.


---------------------------------------------

பயணம்


பயணம் எனில்
சிலவு தான்!

செலவு இல்லா
பயண மேது?

நேர செலவு
பொருட் செலவு

செல்லும் போது
சன்னலோரம்
இருக்கை தேடும்
திரும்புகையில்
நிற்க இடம்
கிடைக்குமா? என
ஏங்கும்

முந்நூறு செலவில்
பயணம் சென்று
திரும்பு கையில்
கிடைத்த
மூன்று கவிதையில்
திருப்தியுறும் மனம்.

சோலை. இசைக்குயில்

--------------------------------------------

ஆறுதல்


அப்பாவின் சம்பளம்
அவர் குடிக்கே இரையாகும்
அம்மாவின் கூலிதான்
அரைவயிற்றுப் பசியாற்றும்
இதற்கு நடுவே
எனது படிப்புக்கு
யாரை எதிர் பார்ப்பேன்?
ஆறாம் வகுப்பில் சேர
அண்ணனுக்காக காத்திருக்கேன்.

வெளியூரிலிருந்து அவன்
விடுப்பெடுத்து வரும் போது
வீட்டில் அடுப்பெரியும்
கொஞ்சம் பணமும்
நிறைய அன்பும் கொண்டுவருவான்
எனக்குப் பாவாடை சட்டையும் தான்

கண்ணீரைத் துடைத்தெறிந்து
கன்னத்தில் முத்த மிட்டுக்
கஷ்டத்தை நினையாதே
என்றொரு ஆறுதலும் தருபவனாய்

எப்போதும்
அவனிருப்பான்
படிக்கிற வயசில்
பட்டணத்து ஒட்டலில்
பாத்திரங்கள் தேய்த்துத்
தானும் தேய்வானே
அவனை அணைத்துக்கொண்டு
ஆறுதல் தருவார் யார்?

வடுவூர், சிவ.முரளி


----------------------------------------------

எங்கள் ஊர் சிவன் கோயில்

சுவரோரம்
சிறுநீர் கழிப்பதைத்
தடுக்க
தன் முயற்சியில்
சற்றும் மனம் தளராமல்
பதினெட்டாவது
தென்னங்கன்றை நடுகிறார்
தலையாரி சுப்ரமணி

சிதிலமடைந்த
மடப்பள்ளிக்குள்
பசித்த எறும்புகளும்
கொழுத்த எலிகளும்
குடியிருக்கின்றன

குதிரை வாகனத்தின்
குறியை அசைத்து
சிரிக்கும் சிறுவர்கள்

செவ்வரளிச் செடிகளின்
நிழல் மறைவில்
திருட்டுப் புகையூதும்
இளவட்டங்கள்

பாத்திரங்களில் விழுந்த
துளை அடைக்கும் பொருட்டு
சிலைகளின்
எண்ணெய்ப் பிசுக்கைச் சுரண்ட
அபூர்வமாய் வரும் பெண்கள்

எதிர்க்கடையிலிருந்து
தேநீர் பீடிக்கட்டு வரவழைத்து
நந்திக்குப் பின்புறம்
வட்டமிட்டு சீட்டாடும்
ஆண்கள் என
எப்போதும்
ஆள் நடமாட்டமுள்ள
எங்கள் ஊர்
சிவன் கோயிலில்
இப்போதும்
மறக்க முடியாதது
என்னவெனில்...
பிரதோஷம் தோறும்
பிரசாதமாக
குருக்கள் தரும் சுண்டலை
எல்லோரும்
அங்கேயே தின்று முடித்து
கால் சட்டையில்
கை துடைத்துக் கொள்ள
மாப்பிள்ளை பென்ச்சு
முருகேசன் மட்டும்
பத்திரமாக வீட்டுக்கு
எடுத்துப் போவான்
அப்பா அருந்தும்
சாராயத்திற்கு
தொட்டுக் கொள்ளவென

லலிதானந்த்

-------------------------------------------------
அணிச் சேர்க்கை
அம்ருதா சென்னை
பெண்ணியம் சென்னை
சிறகு சென்னை
கிழக்கு வாசல் திருத்துறை பூண்டி
சௌந்திர சுகன் தஞ்சை
பொதிகை மின்னல் சென்னை
நாளை விடியும் திருச்சி

------------------------------------------

பித்து

உங்கள் யந்திர வாகனத்திற்கு
சவால் விடுவது போல சாலையின் குறுக்கே
எதிர்பாரா அவளின் கடப்பு
உங்கள் படபடப்பை கணிசமாய் கூட்டி
"சடன் பிரேக்'கிட வைக்கிறது
(இது போன்ற நிகழ்வுகளுக்குத்தானே அது இருக்கிறது)
டயரின் தேய்ந்த கிரீச்சிடல்...
திரும்புகிறாள் உங்கள் புறம்

அழுக்கேறிய கிழிந்த ஆடைகள்
அவளின் இளமையை காட்சி படுத்துகின்றன
சடைத்த கூந்தலுக்குள் தெற்றென புலப்படா முகம்
தீட் சண்யம் மிகுந்த பித்தேறிய
கண்களின் உக்கிரங்க கண்டு
வசைபொழிய தயாரான உங்கள்
வாயடைத்துப் போகிறது

கெஞ்சுகிற பாவனையுடன் நீளும் கையில்
பிரக்ஞையற்று நீங்கள் வைத்த சில்லறையுடன்
செல்கிறாள் குழந்தை சிரிப்புடன்
உன்மத்தம் கொண்ட விழிகளை
உங்களிடம் விட்டு விட்டு

சக்தி அருளானந்தம்

--------------------------------------------------

குறுங்கவிதைகள்
வனத்தினுள் நீளும்
ஒற்றையடிப் பாதையில்
தொலைந்து விடுவதாய் கனவு
விடியாமலிருந்தால் நல்லது

எல்லா வார்த்தைகளாலும்
பிடிபாடமல் நழுவுகிறது
அப்பூவின் வாசனை

அடுத்த அலையில்
காணாமல் போகும்
என் காலடித் தடம்

இந்த இடம்
இந்த ஒளி
இந்த நிகழ்வு
இந்த மௌனம்
இல்லையெனில்
இல்லை இக்கவிதை
பிறகேன் கீழே
என் பெயர் மட்டும்...

உதிர்ந்த இலைகள்
கிளைத்த கொழுந்துகள்
குறித்து குறிப்பேதுமில்லை
இப்பெருமரத்தில்...

பா. திருச்செந்தாழை


----------------------------------------------------------

தெரிகிறது
புல்வளர்ந்த இடம் மாட்டுக்கு
எங்கெங்கென்றாலும் உடன் பசியும்

தெரிகிறது
விரைவு வண்டியோட்டிக்கு
தண்டவாள மாடுகள்
தப்ப இயலாது என்ஜினிலிருந்து

தெரிகிறது
மேலும் விரைவு வண்டி
கட்டுப்படாது என
வண்டியுயிர்கள் காக்கப்பட

தெரிகிறது
மோதும் அக்கணம் கையிரண்டை
தூக்கி கண்களைத் தாழ்த்திக் கொள்ள

தெரிகிறது
பார்வையாளருக்கு கணத்தில்
அரைத்து, சிதறி, இறைத்து
தண்டவாளத்தின் நடுவிலும் அருகிலும்
சதைத் துண்டுகளும் பாகங்களும்

தெரிகிறது
இரைப்பையில் அசைபோடப்படாதபுல்
பசுமை, அரைத்த கூழ்,
மொத்தையாகவும் நாடாவாகவும்
கணிசமான அளவு கூழாகாத
பிளாஸ்டிக் பைகள்

தெரிகிறது
உடன் நடந்த ஒரு மாட்டுக்கு
ஏதோ சோகம்
கண்கள் வழிய கதற மட்டும்

தெரிகிறது
மற்றொன்றுக்கு வாயில் நுரைதள்ள
தண்டவாளத்தைப் பார்த்து
தலை ஆட்டி ஆட்டி
மிரண்ட கண்களுடன் ஏதோ சொல்ல

தெரிகிறது
கூட்டமாக வந்தடைந்த
காகங்களுக்கும், மேயும் நாய்களுக்கும்
சிதறுண்டு கிடக்கிறது இரை

தெரிகிறது
மாட்டுடையோனுக்கும்
பசு பால் கொடுக்கும்
காளை வண்டியிழுக்கும்
சதை சாப்பிட இயலும்

தெரிகிறது
எனக்கோ அடுத்தடுத்த
வண்டிகளுக்கு எது எதுவோ?
யார் யாரோ? என்று.
க்ருஷாங்கினி

----------------------------------------------------------------------------
நூல் மதிப்புரை தனிமை கவிந்த அறை நான்கு பார்வைகள்

1. மதிய வெயிலில் மௌனமாய் தலை கவிழ்ந்து கிடக்கிற ரோஜா நிற செம்பருத்திப் பூக்களைப் பார்க்கிறேன். காலையில் இதேப் பூக்கள் ஆரவாரமாய் மலர்ந்து சூரியனை வரவேற்றிருந்தது. இப்போது இதைப் பார்க்கும் போது மனதில் தோன்றும் பிரிவு தனிமை கவிந்த அறை தொகுப்பில் நம்முடன் பயணம் செய்கிறது. தலைப்புக்கு வஞ்சகம் செய்யாத கவிதைகள் புத்தகம் முழுவதும். காதலோ, நட்போ, பிரிவோ, பாசமோ, ஊடலோ, கூடலோ எந்த உணர்வையும் மலினப்படுத்தாத கவிதை மொழி தொகுப்பு முழுவது உள்ளது. மும்பை மழையின் தாண்டவநேரங்களை பல ஊடகங்கள் வழியாக ஒரு நிமிஷம் அடடா சொல்லி அடுத்த சேனல் பார்க்கப் போன கூட்டம் நம்முடையது. கவிஞர் இத்தொகுப்பில் தவிக்க தவிக்க பதிவு பண்ணியதை ஒரு கதம்பமலர் கொத்துகளாக மழைக் கொத்து தந்திருக்கிறார். மனசைப் பதைக்கச் செய்யும் மழை நேர மாலைப்பொழுதுகள் மாநகர மரணங்கள் தற்காலிக உறவுகளின் முகமூடி தரித்த புன்னகைகள் என நமக்கு ஆவணப்படம் பார்க்கிற உணர்வில் கவிதைகள்.

"சீதை ஜெயத்தில்' தெளிவது கவிஞரின் ஜெயமா? இல்லை காதலா என்று கேட்க தோன்றுகிறது. சொல்ல இயலாத பெரும் மௌனத்துக்குள் சிக்கித்தவிக்கிறது மனசு. கம்பி வழி கசிகிறது காதல். பண்படுத்தப்பட்ட சுகமான எழுத்து வார்த்தை தூண்டில்கள் மாட்டிக் கொள்ளாத மரபு மீன்கள் கவிதையாய் வெளியே சுற்றுகிறது. கவிஞரின் எழுதுகோல் நம்முடன் கை கோர்த்து தொகுப்பு முழுவதும் தனிமையை உணரும் இன்னொரு தனிமையாக.

இதுவரை வாழ்ந்திருந்த சொந்த ஊரின் பிடிமண் அற்றுப் போகிற ஏக்கம் கண்ணாடித் தொட்டிக்குள் மூழ்கிய ஆகாயத் தாமரை வேராய் வெறுத்துப் போன அலைச்சல் வாழ்வின் நிமித்தங்கள் மாநகரப் பிரவாகத்தின் வேகச் சுழலில் சிக்கிய நிமிடங்கள் கவிஞரின் ஆழ்மனசு தியானிப்பது மரபு கூறும் அக ஒழுங்குகளை உண்மை உணரும் மனசுக்கு நெருக்கமான பழகிய மொழிநடை. இது நடுமய்யச் சுழலின் வீர்யத்தில் சிக்கித் தவித்து பீரிடும் கவிதை தானா இல்லை இரவு முழுதும் விழித்திருக்கும் திசைவிளக்காய் தூரத்தில் சுற்றியலைகிற ஒளிக்கீற்றோ எப்படி இருப்பினும் இதமான அந்தி சூரியனின் மிச்சங்கள் மாலையை இனிதாக்குகின்றன குழப்பங்கள் ஏதுமற்று.
கீதாஞ்சலி பிரியதர்சினி 

2. "தனிமை கவிந்த அறை' நேற்று பயணத்திலேயே வாசித்து விட்டேன். நூல் தயாரிப்பும் சில கவிதைகளும் அபாரம். கவிதைகள் முழுக்க தனிமையும், தனிமையில் ததும்பும் காமமும் ஊடாடுகின்றன மும்பை வாழ்வின் தனிமைத் தாக்கம் என்பதை என்னால் உணர முடிகிறது.

கவிதை நூல் என எடுத்து படிப்பவருக்கு இது மட்டும் போதுமா என்கிற கேள்வியும் உடன் எழுகிறதே கவிதை மொழி பல இடங்களில் ரகிக்கும்படி உள்ளது. முந்தைய தொகுப்பை விட (நெருப்பில் காய்ச்சியப் பறை) இத் தொகுப்பை பாராட்டத்தக்க அம்சம் இதுவெனில், சமூகத் தாக்கமும், நிகழ்வுகளும் விடுபட்டுப் போயுள்ளது சரியெனப் படவில்லை. யாரின் விருப்பத்திற்காகவும் நாம் தொகுப்பு வெளியிடுவதில்லை என்ற போதிலும், நமது விருப்பம் சார்ந்து சமூக அக்கறை சார்ந்ததுமான படைப்புகளை முன்னிலைப் படுத்துவதில் நாம் மற்றவர்களிடமிருந்து வேறுபடுகிறோம் தானே... சமீபத்தில் வாசித்த சில கவிதை நூல்களும் உணர்வு தளத்திலேயே இயங்குகின்றன. வாசித்த நமக்கு வெறும் அயர்ச்சியை மட்டுமே தருவதாய் உள்ளன. இந்நூல் அப்படி அல்ல ஆயினும், இன்னும் செறிவாய் தர முயன்றிருக்காலம்.


மு. முருகேஷ் 

3. அடக்கம் செய்யப்பட்ட பிரேதத்தின் மண்மேட்டிலிருந்து கவிந்து எழும் மலர்களின் வீச்சத்தைப்போல இனம்புரியாத ஓர் உணர்வு ஆட் கொண்டது .

தவிர்த்திடும் எண்ணத்திலேதான் ஆங்காங்கே காதலெனும் மின்மினிகளை பதித்து வைத்திருக்கிறீர்கள் போல அவை கொடுக்கின்ற அளவான வெளிச்சத்திலே தனிமை கவிந்த அறை அற்புதமாய் ஜொலிக்கிறது.

தொகுப்பின் பிரதான நோக்கத்தைப் போலவே கவிதை வடிவமைப்பிலே மேற்கொள்ளப்பட்டிருக்கும் புதிய முயற்சிகள் ஈர்க்கின்றன. புதுமைக்கே உரித்தான சிற்சில பலகீனங்கள் ஆங்காங்கே ஊடாடி நின்றாலும் அவையாவும் புதுமையின் அழகையும், கம்பீரத்தையும் அணிசேர்த்திடவே பயன்பட்டிருக்கின்றன.

1. காதலியைத் தடுக்கின்ற தடைகளை காதலன் தாண்ட வேண்டியதன் அவசியம் என்ன?
2. மௌனம் என்பதே ஒரு ரகசியமில்லையா?
3. விடுதலையை சமையலறைச் சாடிக்குள் ஒளிக்க வேண்டியதன் அவசியம் என்ன?
4. காம தகனத்துக்கு மேற்கொள்ளப்பட்டிருக்கும் கழுவேற்றம் அவசியந்தானா?
போன்ற இன்னுஞ்சில கேள்விகள் தங்களின் கூர்மையின்பாலும், தைரியத்தின்பாலும் (வார்த்தை சரியில்லாமல்) சிற்சில சலன அலைகளை ஏற்படுத்தினாலும், தொகுப்பெங்கும் விரவிக்கிடக்கின்ற தனிமை எனும் ஆழ் அமைதி அவற்றை கரை தொட அனுமதிப்பதில்லை.

சில கவிதைகளுக்கு வாய்த்திருக்கும் நேரடித் தொனி மிகுந்த வருத்தமடையச் செய்திருக்கிறது. மெல்லிய மேகம் அப்பிய மலைச் சிகரத்தின் ஒரு மூலையில் தீப்பற்றி எரிவதுபோல அத்தகைய கவிதைகள் மொத்த அமைதிக்கும் கொள்ளிமூட்டிடுமோ என்னும் அச்சம் தான் அந்த வருத்தத்துக்கு காரணம்.

தமிழ் கவியுலகம் தங்களைப் போன்ற புலம்பெய்ந்து வாழ்வோரிடம் உள்ளடக்கரீதியிலே வித்தியாசமான கவிதைகளை எதிர்பார்த்துப் கொண்டிருக்கும் தருணத்தில் காமக் கடும்புனலில் திளைக்கும் அனேக கவிகளின் தவறுக்கு தாங்களும் ஆட்பட்டிட வேண்டாம் என்பதென் ஆழ் விருப்பு.

வாசித்து முடித்ததும் மெல்லியக்குரலில் ஒலித்திடும் இனம்புரியா கீதமொன்றினை என் செவி விட்டு அகற்றிட அனேக நேரம் பிடித்தது.
சி. பாவெல் 

4. அன்பாதவன் கவிதைகள் ஆழ்மனப்படிமங்கள். கண்ணாடி குடுவையில் பாதி அளவு நீர் நிறைக்கப்பட்டு அதில் ஒரு துண்டு பனிக்கட்டியை மிதக்கவிட்டால் அதன் அடிப்பகுதி நீரில் மறைந்திருப்பதைக் கூர்ந்து கவனித்தால் தான் தெரியும் உளவியலில் இதனை ஆழ்மனப்பதிவுகள் என்பர். இந்த ஆழ்மனப்பதிவு தான் தனிமை கவிந்த அறையாக வெளிப்பட்டிருக்கிறது கவிதையை உணர்ச்சியின் திருப்பு மையம் என்று சொல்லி விட முடியாது. அதற்காக உணர்ச்சியே கவிதை என்றும் கூறிட முடியாது கவிதை வீரியமுள்ள விதை அது மண்ணை கிளரும், அப்படியே உள்ளத்தையும் நையப்புடைக்கும். அன்பாதவனின் படைப்பாளுமை இருள் கிழித்து முளைவிடும் விடியலை போன்றது மழையின் நனைதலில் சிலிர்த்திடும் உணர்வு சார்ந்தது நூலில் கவிதையாகி இருக்கும் காமம் காக்கையின் கூர் அழகானது. தனிமையோடு கை குலுக்கும் வனவாசிகளுக்கு ஜீவ முடிச்சு. தனிமையின் மௌனம் மொழியாகியிருக்கிறது. தமிழ் சமூகங்களில் தனி மனித வாழ்வியல் சார்ந்த படைப்புகளின் அழகியல் கூறுகளில் காமம் மீவியல் தன்மை கொண்டதாக பதிவு செய்யப்பட்டுள்ளது. வாழ்தலின் அடிப்படையான இணைவும் ஙீ பிரிவும், காதல் ஙீ போர் என்ற கருத்தாக்கமாக விரிகிறது. எந்த ஒரு படைப்பும் உணர்வுக் களத்தின் உக்கிரத்தில் பிறப்பது தான். நேரிடையாக உணர்த்த முடியாத போது படைப்பாக மாற்றுவது சாத்தியமாகிறது. தீராக் காதலும் காமமும் கவிதையாக மாறும் போது நாய் குதறுவது போல படைப்பாளியை (ஆண்/பெண்) தாக்குவது கண்களில் காமலென்ஸ் பொருத்திப் பார்க்கும் காமுகனின் பார்வையாகும். அது அன்பாதவன் கவிதைகளில் நிகழக் கூடும். ஆனால் அப்படியான காமப்பதிவுகள் தனிமை கவிந்த அறையில் இல்லை.
மழைக்கும் உனக்குமான உறவில்
என்னையும் கை சேர்த்துகொள்ளும்
உன்னிலிருந்து பொங்கி / என்னுள் இறங்கிப் பரவி
நனைதலின் சுகமும் / இப்போது இனிக்கின்ற
இன்ப மழை / தவிப்போடும் தகிப்போடும்
அவஸ்த்திக்கும் என் தனிமை / புரியாமல் பொழிகிறது குளிர் மழை.

இப்படியான நுண் உணர்வுகள் பல கவிதைகளில் வெளிப்படுத்தப் பட்டுள்ளன. நீண்ட நாட்களுக்குப் பிறகு வாசிக்கப்பட்ட மிக அருமையான ஒரு கவிதை நூல் தனி மனிதரின் தனிமையை இணைக்கும் பாலம் இந்நூல் மனிதரின் மனதை வாசிக்க தெரிந்திருக்கிறது அன்பாதவனுக்கு.

முனைவர் அரங்க. மல்லிகா. 

தனிமை கவிந்த அறை
அன்பாதவன்
அன்னை இராஜேஸ்வரி பதிப்பகம், சென்னை 11.


-----------------------------------------------------------
ஹைக்கூ அல்லாத ஹைக்கூ

பெருத்த ஆலமரம்
காற்று உலுக்க
உதிரும் குருவிகளின் சப்தம்

கொடியில் உலரும் துணிகள்
ருசி பார்க்கும்
சூரியன்

கரும்பு சக்கையாய்
பிழிந் தெடுக்கும் வாழ்க்கை
விடியலைத்தேடி தாசிகள்

அகதிகளை சுமந்த படகு
சிதறிக் கிடக்கின்றன
கண்ணீர் துளிகள்

எரியும் குடிசைகள்
விரைந்திடும் தீயனைப்பான்
குளிர்காயும் அரசியல்

கன்னிக்கோயில் ராஜா
---------------------------------------------------------------

வாழ்க வையகம் ! வாழ்க வளமுடன் !
இன்னுமிருக்கும்
எச்சவெளிச்சங்கள்
இருள் விரட்டி தோற்க
மீண்டும் மொரு முறை
மீட்டெடுக்கும்
முயற்சியாய்
இருள் சூழ் உலகு!

மகேசன்


---------------------------------------------------
குப்பை மலையில்
கோழிகள் உற்சாகமாய்
மேய்ந்து கொண்டிருக்கும்

அன்னப் பறவைகள்
ஆர்ப்பாட்டமாய்
நீச்சல் தொடரும்

குளத்து மீன்கள்
துள்ளிக் குதித்து
வானம் பார்க்கும்

கடற்கரையில் எடுக்கும்
சுதந்திரமாய்
ஓட்டப்பயிற்சி

கூடுகட்டிய குருவிகள்
குடித்தனமிருக்கும்

மௌனமாய் நத்தைகள்
பாதயாத்திரை
சென்று கொண்டிருக்கும்

இவைகளுக்கும்,
நகர்கின்றது நாட்கள்
நலமாய்
மனித தலையிடுயில்லாமல்

எஸ். விஜயன்
-------------------------------------------------------------------------

இணைய இதழ் அறிமுகம்3
பதிவுகள். காம்
மெல்ல இனி தமிழ் சாகும் என்று ஆங்காங்கே சில பஞ்சுத் தலையர்கள் விசனப் பட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்கள். அப்படி இல்லை. தமிழ் வளர்ந்து கொண்டிருக்கிறது. தமிழ் பரவிக் கொண்டிருக்கிறது. முன்னைக்கு ஒப்பிடுகையில் தற்போது தமிழ் இதழ்களின் எண்ணிக்கை அதிகரித்து
உள்ளது. எழுதுபவர்களும் வாசிப்பவர்களும் அதிகரித்து உள்ளனர். தமிழகம் தாண்டி. இந்தியா தாண்டிருப்பவர்கள் அச்சிட்ட இதழ்களை பெற்றுக் கொள்ள இதழ்லையோடு அஞ்சல் விலை பன்மடங்காகிப் போய் விடும் நிலையில் இணையத்தை போல் சவுகரியமான ஒர் ஊடகம் வேறு ஏதுமில்லை என்பது சுத்தமான உண்மை.வலைத் தளங்களும், வலைப் பதிவுகளும் நாளுக்கு நாள் றுக்கமாகிப் கொண்டிருக்கிறது.அச்சில் வெளிவரும் முன்னணி இதழ்களும் இணையத்திலும் தங்கள் இதழ்களை வெளியிட்டு வருகின்றன. இணையம் புகுபவர்கள் மட்டுமல்லாமல் அனைவரும் அறிந்த ஒரு
மின்னிதழாக "பதிவுகள்' தளத்தை குறிப்பிடலாம். மாத இதழென்ற அறிவிப்போடு அவ்வாறே புதுப்பிக்கப்பட்டு வரும் இந்த இணைய இதழின் ஆசிரியர் வ.ந. கிரிதரன் ஆவார். அரசியல் கவிதை, சிறுதை, கட்டுரை நூல் விமர்சனம், நிகழ்வுகள், அறிவியல், சினிமா, நாவல், வாதம், ஆகியவைகளோடு உங்கள் நலம், தமிழ் வர்த்தக கையேடு, இலவசவரிவிளம்பரம், நூல் அங்காடி மற்றும் வாசகர் எதிரொலி என பல அடுக்குகளை கொண்டு கனத்துக் கிடக்கிறது இந்தத் தளம்.
உலகத்தின் அனைத்து மூலையிலும் உள்ளழுத்தாளர்கள் தங்கள் படைப்புகளை பதியும் ஒரு தளம் என்றால் மிகையாகாது. அரசியல் கட்டுரைகளும் ஆய்வுக் கட்டுரைகளும் வாசிக்க வேண்டிய சிறப்புப் பகுதி சிறப்பான ஆங்கிலக் கட்டுரைகளையும் ஏற்றுகிறார்கள். இளம் எழுத்தாளர்களை ஊக்கப் படுத்தும் வகையில் அவர்களின் படைப்புகளை தக்க ஒவியங்கள்/புகைப்படங்கள் இணைப்புடன் வெளியிடுவது இவர்களின்
ஈடுபாட்டுக்கு ஒரு சான்று. விமர்சனங்கள் மற்றும் விவாதங்கள் இங்கு புதிய பரிணாமம் பெற்றிருக்கிறது. இன்று தமிழ் அச்சேடுகளில் எங்கும் காணக் கிடைக்காத அறிவியல் கட்டுரைகளை பதிவுகள் தளத்தில் காணலாம். பதிவுகள் தளத்தின் படைப்புகளை யாரும் எடுத்தாளலாம் என்று பெருந்தன்மையோடு அனுமதித்திருக்கும் நிலையில் அச்சு இதழ்களும் பிற இதழ்களும் பயம் படுத்திக் கொள்ளலாம். தங்கள் வர்த்தகம் குறித்து இலவசமாக விளம்பரம் செய்து பயன் அடையுங்கள் என்று வாசல் திறந்து வாய்ப்பளித்து உள்ளது இந்த இதழ். தமிழர் விழாக்களை முன்னிட்டு சிறப்பிதழ்களும் புதுப்பிக்கப் படுகின்றன. உலகெங்கும் உள்ள தமிழ் அமைப்புகள், இலக்கிய மற்றும் முக்கிய நிகழ்ச்சிகள் குறித்து புகைப்படங்களுடன் செய்தி வெளியிடப் படுகிறது. நல்ல
திரைப்படங்கள் குறித்து சிறப்பான விமர்சனங்களும் நூல் மதிப்புரைகளும் பாராட்டத் தக்கவைகள். வீண் அரட்டைகளும் விவாதங்களும் இந்த தளத்தில் இல்லை. ஆக்கப் பூர்வமான படைப்புகளை எதிர்பார்க்கும் எவரும் இந்த தளத்தை திறக்கலாம் தங்கள் படைப்புகள் காலத்தால் அழியாமலும் வெகுமக்களால் படிக்கவும் பாராட்டவும் பட வேண்டும் என்று விரும்புவர்கள் உடனடியாக இந்த இணைய இதழை காணுங்கள். பதிவுகள் தளம் காலத்தின் அத்தனை நிகழ்வுகளையும் மிகச் சரியாக பதிவு செய்து வருகிறது. பாராட்டலாம் பார்த்து ருசிக்கலாம்.

இணைய முகவரி
www.pathivugal.com
மின்னஞ்சல் : editor@pathivugal.com
----------------------------------------------------------------------------

நூல் மதிப்புரை மொழியின் சுழலில் நீந்தித் திளைக்கும் கவிதைகள்

உலகமயம் என்கிற ஒற்றைச் சொல் இன்று எல்லாவற்றையும் புரட்டிப் போடுகிறது. எந்தக் கிராமத்துக்குள் நுழைந்தாலும் குடிக்க குளிர்ந்த நீர்தந்த கிராமத்து வெள்ளந்திகள் இன்று வரவேற்பைக் கோலாவில் வழங்குகிறார்கள். மனிதர்கள் சாஷே வாக சுருங்கி விட கிராமம் சிறுநகரம், நகரம், மாநகரம் என மனிதரின் உறைவிடங்கள் யாவுமே தனது சுயமுகத்தினை தொலைத்து விட்டு விளம்பர பெரும் பலகைகளைத் தமது முகங்களாக்கி கொண்டிருக்கின்றன. தோளில் தொட்டழைக்கும் ஏதாவது ஒரு குரலும் நம்மை நிறுத்தி "இதை வாங்கு' "அதை உபயோகி' என வற்புறுத்தும் குரலாகவே இருக்கையில் மாறும் மதிப்பீடுகளை தொலைந்து போன விழுமியங்களை எண்ணி மருகுபவனின் மனம் என்ன பாடுபடும்? அம்மனிதன் படைப்பாளியாக குறிப்பாக உணர்வின் கொநிலையில் கவி படைக்கும் கவிஞனாக இருந்து விட்டால். இலக்குமி குமாரன் ஞான திரவியம் தந்திருக்கும் கவிதைத் தொகுப்பான
"வீட்டிற்கு கிழிருக்கும் கங்கு' பதிலாகிறது.

கவிஞனாக வாழ்வதற்கு மிக அதிகமான விலையைத் தர வேண்டியுள்ளது என விசனப்படும் ஞான திரவியம் தனியார் கல்லூரி யொன்றில் துணை முதல்வர். இது காரும் இரண்டு கவித் தொகுப்புகளை தந்துள்ளவர் முழுக்க முழுக்க கவிதைத் தளத்தில் மட்டுமே இயங்குபவரின் மூன்றாம் தொகுப்பு இது. ஞானதிரவியம் "பழமலய்த் தடத்தில்' கவிப் பயணம் மேற்க்கொள்பவர் சுயத்தை இழந்து பரிதவிக்கும் கிராமத்து ஆத்மாவை வார்த்தைகளால் படம்பிடிப்பவர்.
"அறை யெனப் படுவதோர்
ஆடம்பரமென்றிருந்த காலமொன்றில்
வைக்கோற் போர் மறைவிலே தான்
கருவானோம் '
என வேளாண்குடிகளின் வாழ்க்கையை இயல்பாக எவ்வித மனக் கிலேசமுமின்றி கவிதையில் பதிபவர்
கிராமிய விழுமியங்களில் சொந்த நிலமும் வீடும் ஒன்று இரண்டையும் இழக்கிற விவசாயி படுகிற வேதனை சொல்லில் வடிக்க முடியாது மல்லிகை வாசம் வீசும் வீட்டை இழந்தவனின் சோகத்தை காட்சிகளால் கவிஞன் காண்பிக்கையில் வாசிப்பவனுக்கும்
வந்து விடுகிறது இழப்பின் வலி:
"எல்லாம் மூழ்கிய போது
மிதந்த உங்கள் உணர்ச்சிகளற்ற
உடலின் நெஞ்சுக் கறியில்
ஒட்டியிருக்கிறதிந்த வீடு
கண்முன்னே பறிபட்டுப் போன போது
இப்போது சுற்றுச் சுவர்களுக்கும்
மூலையில் நின்று பார்த்தீர்களல்லவா
அந்தப்பார்வை'
"மனம்பருபனையின் கிழங்கு பிளந்தன்ன இனியார்க்குப் புரியும்' என்ற இறுதிக் கேள்விகளோடு ஞானதிரவியம் காட்டும் பனைச் சுவை இந்தத் தலைமுறை அறிய வாய்ப்பேயில்லை பதனீரைப் போன்றதொரு பானமில்லை
பதனீர்ப் பொங்கல் போல்
பொங்கல் இனியில்லை
நுங்குத் தண்ணீர் சுவைத்தறியாமல்
அமுதம் பற்றி அவன்
எழுதியிருக்கவே முடியாது
கழுகிடம் அலகாயிருக்கும் பணியில் சேர நேர்வதும் அசைவற்றுக் கிடக்கும் நிணம் கொத்துவதென்றால் கூட சமாதானமாகி விடும் மனநிலையும் வயிற்றுப்பாட்டின் வாழ்வு முரண்களின்றி வேறென்ன. காலந் தோறும் கவிதையோ பருவம் தோறும் மாறும் பெண் நிலைகுறித்து பரிவோடு பதிவு செய்கிறது.

கிராமியக் குடிசாமிகள் உழைக்கும் மக்களின் ஒரே நம்பிக்கை மட்டுமல்ல அவர்களுக்கு மனத்துணை, கூடவே ஆற்றுப்படுத்தும் மையங்கள் கிராமப்பக்தியின் பன்முகப் பதிவினைக் காட்டும் "ஊன்று' ஒரு குறும்படம் பெருகிவரும் நுகர்வு பண்பாட்டினைக் குறித்து மிக எளிய மொழியில் சொல்கிறது ஞான திரவியத்தின் ஒரு காட்சி:
மடியப் புடிச்சு வித்துப்புட்டு
குடுமியப் புடிச்சு வசூல் பண்ணும்
தந்திர யுத்தங்களால்
வீடு முழுதும் வந்து ஒட்டிக்கொள்கின்றன
பல்லி மலத்தைப் போல
வாழ்வதற்குத் தேவையற்ற ஆக்கிரமிப்புகள்.
""செங்கண்மாலும் விடியக்காலை கனவும்'' கவிதையில் குரூரயதார்த்தம் குச்tடிணூஞு ஆக வெளிப்படுத்தி வெற்றி கண்டுள்ளது. ஞான திரவியத்தின் குறுங்கவிதைகள்.
"மொழி பெயர்த்ததில்லை
உலகில் எம்மொழியும்
விழியை'
"மலை விளிம்புகள் ஆபத்தானவை
உச்சியிலிருந்து
மகிழ்ச்சி
தொட்டியில் தங்கும் நீரில்
காலைப் பனிக்குள்
சிலிர் முள் முளைத்து விடுகிறது.

கவிதைகளோடு அழகியலும் கலந்து புதிய பொருள்களை வாசகருக்கு ஊட்டிவிடும் வரிகளின் சில அடையாளங்கள் இவை. கிராமத்து மரபுகளையும் பண்டாட்டையும் தன்னுள் வைத்திருக்கும் மொழி கவிதைக்கு தனித்துவத்தைக் கொடுக்கிறது. இதில் வட்டார அடையாளம் அடங்கியிருக்கிறது உலகத் தரத்திற்கான கவிதை யென்பது இந்து வட்டார பழக்கிலிருந்தும் வட்டார மனோபாவத்திலிருந்துமே உருவாவது என்று குறிப்பிடும் கரிகாலனது மதிப்பீடு ஞான திரவியம் படைப்புகளுக்கு மிகக் சரியாய்ப் பொருந்தக் கூடியது.

மாறுவதொன்றே மாறாதது என்கிறது சமூக விஞ்ஞானம் அத்தகைய மாற்றங்களில் நல்ல அம்சங்களே இல்லையா இழப்புகளை மட்டுமே எண்ணி அவஸ்திக்கும் படைப்பாளிகள் நவீன வாழ்வின் நல்ல அம்சங்களை குறிப்படுவதில்லை ஏனோ? ஞானதிரவியமும் இதற்கு விதி விலக்கல்ல மிகச் சிறப்பாக மொழியில் பல கவிதைகளை காட்சிப்படுத்த படிமங்களால் படிப்பவர்க்கு தரும் ஞான திரவியம் சில நேரங்களில் நவீனம் என்கிற மாயச் சுழலில் சிக்கிக் கொண்டு வாசிப்பவனையும் அதன் அடி அழத்துக்குள் இழுத்துவிடுகிறார்
கால காலமாய்
காலம் இருப்பது போல்
கால காலமாய் காலமில்லை.
காலம் மேய்வதாய்
கற்பிதம் உருவாக்கும் காலம்
கால காலமாய்.

எத்தனைக் காலம் இவற்றையெல்லாம் நவீனக்கவிதையென நம்புவது? பொருள் வயின் பிரிவை நாடும் கிராமப்புறங்களின் ஆற்றாமையாக ஒலிக்கிறது ஞான திரவியத்தின் கவிதைக்குரல் மனித இருப்போடு பின்னிக் கிடக்கும் பிற உயிரிகளின் அசைவுகளையும் உள்ளுணர்வுகளையும் தொட்டுத் திரும்புகின்றவையாக இருக்கின்றன இவரது கவிதைகள் நள்ளிரவில் சலனமற்று கிடக்கும் சிற்வுரின் ஆன்மாவைப் போன்று அமைதியும், ஆற்றலும், அழகும் கூடிய ஞானதிரவியத்தின் படைப்புகள் என மதிப்பிடும் கரிகாலனின் (நவீனத் தமிழ்க்கவிதையில் போக்குகள் பக்கம் 38) மதிப்பீடுகளையும் தாண்டும் வீட்டிற்கும் கீழிருக்கும் கங்கு வாசிப்பவர் மனதில் வனத்தீயாய் எரியும்.

அன்பாதவன்

வீட்டிற்குக் கீழிருக்கும் கங்கு
கவிதைகள்
இலக்குமிகுமாரன் ஞான திரவியம்
அகரம் வெளியீடு



நூல் மதிப்புரை காதலின் பன்முக தரிசனம்

பொதுவாக காதல் கவிதைகள் எனில் ஆண்களை மையமாகக் கொண்டே எழுதப்படுவது தான் இதுகாறும் வரலாறு.
ஆனால் இது வரலாறுகளை புரட்டிப்போடும் நூற்றாண்டு. இதுவரையில் மூலையில் ஒடுக்கி வைக்கப்பட்டிருந்த தலித், பெண்கள் ஆகிய நிராகரிக்கப்பட்டவர்களின் குரல்கள் ஒளிக்கும் காலமிது.
தமிழில் பெண் படைப்பாளிகள் பெருகி வரும் சூழலில் புலம் பெயர்ந்த கவிஞரான நளாயினி காதலின் பன்முக தரிசனம் காட்டும் கவிதைகளைத் தொடுத்து நங்கூரம் எனும் நூலாக்கி தந்துள்ளார்.
""நங்கூரம் கவிதைத் தொகுதி பலவகையான காதலைச் சொல்லிச் செல்கிறது எழுத்துலக சித்தாந்தங்கள் எல்லாம், காதல் மொழிகள் ஆண்களுக்கே உரியதாக அவர்களால் மட்டுமே உச்சரிக்கும் வாசகங்களாக அதனை மாற்றும் பயனாகவே எனது காதல் கவிதைகள் ஆரம்பமானது எனலாம் என முன்னுரையில் தனது கவிதைகளின் ஊற்றுக் கண்களை பதிவு செய்யும் நளாயினியின் கவிதைகள் யாவும் மெல்லிய மொழியில் பேசுகின்றன.
ஒவ்வொரு கவிதையும் காதலின் வேறு வேறு பிரச்சனைகளை விவாதிக்கினறன. தனிமைத் துயரம் முதல் தற்கொலை முடிவு, இனப்பிரச்சனை பிரிவின் வேதனை என்கிற பாலின ஈர்ப்பு என பல்வேறுத் தளங்களில் நங்கூரமிடுகின்றன நளாயினியின் கவிதைகள்.
அழகிய சொல்லாட்சியும் வர்ணனைகளும் வாசிப்பவரை உற்சாகங் கொள்ளச் செய்யும்.
காதலுக்கான புதிய வரையறைகளை பதிவு செய்கின்றன இந்த வரிகள்:
""காதல் என்றால்
என்னவென்று தெரியுமா
உனக்கு ?
எனக்கே எனக்கான வாழ்வையும்
உனக்கே உனக்கான வாழ்வையும்
நீயும் நானும்
மனம் கோர்த்து
வாழ்ந்து பார்ப்பது தான்
""காதல் போயின் சாதல்'' என்பது பழைய வரலாறு.
""காதல் போயினும் வாழ்தல்'' என்பது புதிய வாழ்வு முறை. "இவர்கள் யார் தடுக்க' கவிதை இதைத்தான் பதிவு செய்கிறது. சமூக எதிர்ப்பு கண்டு தற்கொலைக்குத் தூண்டு காதலனுக்கு மன தைரியமூட்டி வாழச் சொல்கிறாள் ஒரு காதலி
""இந்த இயற்கை எல்லாம்
நம்மை வாழ்ச் சொல்லும் போது
இவர்கள் யார் தடுக்க''
நூல் முழுக்க பெண் மையப் பார்வையில் புல்யைப் பட்டிருப்பதில் காதல் குறித்த கவிதை வெளிப்பாடுகளில் புதிய சிந்தனைகள் விரவிக் கிடக்கினறன.
காதல் எப்போது அரும்பும் ? யாருக்கு தெரியும் அது ஒரு மாயச்சூழல்
""நீகுளித்து விட்டு
தலைமுடியை உதறிய
நீர்த்துளியில் பூத்ததுதான்
உன் மீதானக் காதல்''
"என்னைக் கைது செய்யப் போகிறாய்' கவிதையாயில்லாமல் ஒரு பாடலாய் மலர்ந்திருப்பதையும் குறிப்பிட்டே ஆகவேண்டும்.
வேறு வேறு பருவங்களின் காதலின் உணர்வுகள் காட்டும் புதிய அனுபவங்களை மிக அருமையாக பதிவு செய்திருக்கும் இந்நூலில் சில குறைகளும் இருக்கத் தான் செய்கின்றன.
பக்கம் 16ல் வெளியாகி உள்ள "காத்திருப்புகள்' கவிதை பக்கம் 30ல் "இன்ப வலியாக' வெளியாகி உள்ளது.
அதே போல் பக் 29ல் "பூஜிக்கத் தொடங்கி விட்டேன்' கவிதை மீண்டும் பக் 63ல் "உதடுகளுக்கு காதல் கடிதம்' என்ற தலைப்பில் வெளியாகி உள்ளது.
தரமான படைப்புகளுக்கு உத்தரவாதம் கூறும் உயிர்மையின் தயாரிப்பு தானா இது...?
சில கவிதைகளில் வசன நெடி வீசினாலும் ஈழப் போராட்ட பின்னணியில் எழுதப்பட்ட "தேதி ஒன்று குறிங்கையா' மற்றும் "காத்திருப்போம்' கவிதைகள் ஈழத் தமிழில் எழுதப்பட்டுள்ளது நலம்.
கவிதையும் வாசிப்ப வரை ஈர்ப்பவை. படிப்பவர் மனதில் நங்கூரம் பாய்ச்சி நிற்குமிந்த "நங்கூரம்'.

அன்பாதவன்

நங்கூரம்
கவிதைகள்
நளாயினி தாமரைச் செல்வன்
வெளியீடு : இமேஜ் இம்ப்ரெஷன்
11/29 சுப்ரமணியம் தெரு
அபிராமபுரம் சென்னை 18.
விலை ரூ. 40/

------------------------------------------------

பிரியாணி பொட்டலத்துக்கு
படுத்துக் கொள்கிறாள்
ஒருத்தி

பெருஞ் செல்வத்தை விட்டு
நொண்டிப் பயலோடு
ஒடிப் போகிறாள்
ஒருத்தி

ஒரு புள்ளையும் தன்
புருசனுக்கு பெறவில்லையாம்
ஒருத்தி

ஊருறாய் மேய்ந்தாலும்
வீடு வந்து அடைகிறாள்
ஒருத்தி

பிள்ளைகள் பசியாற
பசி மறக்கிறாள்
ஒருத்தி

சத்துக்கு ஒருத்தனோடு
சம்போகம் செய்கிறாள்
ஒருத்தி

மற்றொருத்தியை
பிடிப்பதில்லை
ஒருத்திக்கு.


மதியழகன் சுப்பையா
-------------------------------------------------------


இந்தியக் கவிஞர் வரிசை குல்ஜார்
இந்தி மட்டுமல்ல இந்திய கவிதை உலகிலும் மிகவும் நேசிக்கப்படும் ஒரு அற்புதக் கவிஞர் குல்ஜார். தற்போது பாகிஸ்தானில் இருக்கும் தீனா பகுதியில் ஆகஸ்டு மாதம் 1934ம் ஆண்டு பிறந்தார். பிரிவினைக்குப் பின் குல்ஜார் இந்தியா வந்தார். அகா சம்பூரன் சிங் என்ற இயற் பெயரை குல்ஜார் என்று மாற்றிக் கொண்டார். திரைப்பட மேதை பிமல் ராய்க்கு உதவியாளராக தனது பயணத்தை துவங்கினார். மற்றும் இயக்குனர் ரிஷிகேஷ் முகர்ஜியின் துவக்க காலத்தில் அவருடனும் குல்ஜார் பணியாற்றினார். பிமல் ராயின் "பந்தினி' படத்தில் "மோரா கோரா அங் லாயி லே'' என்ற பாடல் இவரது முதல் பாடலாகும். "பந்தினி'யை தொடர்ந்து "கபுலிவாலா', "சன்னாட்டா' "பிவி அவுர் குலாம்' "து துனி சார்' "காமோஷி' ஆகிய படங்களுக்குப் பாட்டெழுதி படிப்படியாக ஏறி வெற்றி சிம்மாசனத்தில் உட்கார்ந்தார். இதுவரை இன்னும் இறங்கவில்லை.
சிறந்த திரைப்படப் பாடலாசிரியராக அங்கிகரிக்கப்பட்ட குல்ஜார் திரைப்படங்களுக்கு கதை வசனங்கள் எழுதத் துவங்கினார். 1971ல் "மேரே அப்னே' என்ற படத்தின் மூலம் இயக்குனராகவும் பரிணாமம் அடைந்தார். அதிலிருந்து அழகும், மென்மையும், நகைச்சுவையும் கலந்த பல திரைக் காவியங்களை தந்துள்ளார். சுமார் அறுபது படங்களுக்கு மேல் கதை வசனம் எழுதி உள்ளார். பதினேழு படங்களுக்கும் மேல் இயக்கியும் உள்ளார்.
1987 முதல் 1996 இடையில் குல்ஜாரின் பணிகளில் தொய்வு ஏற்பட்டு விட்டது. இந்த பத்தாண்டு கால கட்டத்தில் இவர் ஏழு படங்களில் பாடலும் 2 படங்களை இயக்கியும் இருந்தார். ஆனால் இந்த கால கட்டங்களில் அவர் முழு அற்பணிப்புடன் கவி மிர்ஜா காலிப்பின் வாழ்க்கை வரலாற்றை தொலைக்காட்சித் தொடராகவும் பணியில் முழுமையாய் ஈடு பட்டு விட்டார். நடிகர் நஷிர்தின் ஷா இந்த தொடரில் காலிப்பாக நடித்து இருந்தார்.
1996ல் குல்ஜார் இளைய தலைமுறையுடன் கைகோர்த்து தீவிரவாதத்தை மையமாக வைத்து ""மாச்சீஸ்'' என்ற படத்தை இயக்கினார். இப்படம் தேசிய விருது பெற்றது. பின் இவர் " தில் சே' படத்துக்கு எழுதிய பாடல்கள் மந்திரமாக இந்தியா முழுவதும் பாடப்பட்டது. குல்ஜாருக்கு பிலிம்பேர் விருதும் கிடைத்தது. அரசியலை விமர்சித்து குல்ஜார் இயக்கிய "" ஹூ து து'' படம் இந்திய மக்களிடையே சலனத்தை ஏற்படுத்தியது.
பாடலாசிரியருக்கான அனைத்து விருதுகளையும் சிறப்புகளையம் குல்ஜார் பெற்று விட்டார். சமீபமாக இந்தி எழுத்தாளர் முன்ஷி பிரேம்சந்தின் கதைகளை மையமாகக் கொண்டு "தெஹரிர்... முன்ஷி பிரேம்சந்த் கி'' என்ற தொலைக்காட்சித் தொடரை இயக்கி உள்ளார்.
குல்ஜார் திரைப்படப் பணிகளில் தீவிரமாக இயங்கினாலும் தனது கவிதைப் பணிகளை புதிய காதலைப் போல் காத்து வந்தார். ""எக் பூந்த் சாந்த்'' என்ற கவிதைத் தொகுதி 1962ல் வெளியானது. சமீபமாக ""திரிவேணி'' ""ராத் சாந்த் அவுர் மெய்ன்'' ""ராத் பாஷ்மைன் கி'' ஆகிய கவிதை தொகுதிகள் சமீபத்தில் வெளியாகின.
மேலும் ""மேரா குச் சாமான்'' மற்றும் "'சைய்யா சைய்யா'' என அவர் இதுவரை எழுதிய திரைப்பட பாடல்கள் தொகுப்பும் வெளியிடப் பட்டுள்ளது.
சமீபமாக பல சோதனை முயற்சிகளிலும் அவர் ஈடுபட்டு வருகிறார். இவரது சிறுகதைகளை மையமாகக் கொண்டு சலிம் அரிப் ""கராஷேன்'' என்ற நாடகத்தை உருவாக்கினார். இசை கோர்ப்பாளர் அபிஷேக் ராயுடன் சேர்ந்து "" உதாஸ் பானி'' என்ற இசை ஆல்பத்தை தனது கவிதைகள் மூலம் அலங்கரித்தார். மேலும் ஓவியர் அஜய் குமார் சமிர் "பொயட்ரி ஆன் கான்வாஸ்' என்ற ஓவியங்களை வரைந்தார். இவ்வாறு பலதரப்பட்ட புது வடிவங்களில் தனது கவிதையை வெளிப்படுத்தினார் குல்ஜார்.
குல்ஜார் ஐந்து தேசிய விருதுகளையும் 18 பிலிம்பேர் விருதுகளையும் வாங்கி உள்ளார். இவருடைய ""துவான்'' என்ற சிறுகதைகளை தொகுப்பு நூலுக்காக 2003ம் ஆண்டிற்கான சாஹித்திய அகடமி விருது பெற்றுளார். பிலிம்பேரின் சார்பில் வாழ்நாள் சாதனையாளர் விருது வழங்கப்பட்டுள்ளது. மேலும் இந்திய அரசு பத்மபூஷன் விருதும் வழங்கி இவரை கௌரவித்து உள்ளது.

1.
சிறுவர்களாய் இருந்தோம்,
அம்மா வரட்டித் தட்டுவாள்
கண்கள் வைத்து காது செய்து
மூக்கு அலங்கரித்து
வரட்டியில் முகம் வரைவோம்
முண்டாசுகார தொப்பிக்கார
எனது வரட்டி உனது வரட்டி
நாங்கள் அறிந்த தெரிந்த
பெயர்கள் கூவி வரட்டி தட்டுவோம்.

பாடி சிரித்தோடி வரும் பகலவன்
சாண வரட்டிகளில் விளையாடுவான்
இரவில் எரிகையில் அடுப்பை சுற்றியிருந்து
எந்த வரட்டி எரிகிறது
யாருடைய வரட்டி சாம்பலாகியது
பார்த்திருப்போம்
அது பண்டித் அது முன்னா
அது தஷாரத் ஆண்டுகள் கழித்து
சுடுகாட்டில் அமர்ந்து
சிந்தித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்
இன்று இரவு எரிந்து
கொண்டிருக்கும் அடுப்பில்
மேலும் ஒரு நண்பனின் வரட்டி.

2.
வழக்கமாய் கொடுத்தாய் வாக்குறுதி
வழக்கமாய் நானும் காத்திருந்தேன்

உனது பாதையில் கால் கடுக்க நின்று
நான் எனக்காக காத்திருந்தேன்

இனி வாழ்க்கையோ வரமோ கேட்க மாட்டேன்
அந்தக் குற்றத்தை ஒருமுறை செய்து விட்டேன்

3.
கண்களை எரிக்கிறது அணையாத புகை
திரண்டு கருக்கிறது மேகம்போல்
பொழிவதேயில்லை புகை

அடுப்பு எரிக்கவில்லை
சேரியே எரிந்து போனது
கொஞ்ச நாட்களாக
கிளம்புவதில்லை புகை

கண்களிடம் கேட்டபோது
கிடைத்தது அதன் முகவரி
முகத்தை திருப்பிக் கொள்வதால்
மறைந்து போகாது புகை

கண்களுக்கும் கண்ணீருக்கும்
உறவு அதிபழசு
விருந்தாளிகள் வீட்டிற்கு வந்தாலும்
மறைந்து கொள்வதில்லை இந்தப் புகை.

4.
சேரிகளின் முடுக்குகளில் பரதேசிகளின் கூட்டத்தில்
வாருங்கள் திரியலாம் நாற்சந்தி காணலாம்

காலம் அவர்களை உறிஞ்சி கொண்டு
பாதையில் எறிந்து விட்டதாக
பாடம் சொன்னார்கள்
இவர்கள் அனைவரும் சேரியில்
சேகாரமடைந்து விட்டார்கள்
இவர்கள் வாழ்க்கையின்
தோல் உரிக்கப்பட்டு வீசப்பட்டவர்கள்
இவர்களின் வியர்வை உறிஞ்சப் பட்டு
விஷம் ஏற்றப் படுகிறார்கள்.

தமிழில் : ஆனந்த செல்வி

-----------------------------------------------------------
பச்சோந்தி :
கைஃபி ஆஜ்மி

ஒரே கழுத்தில் எண்ணற்ற முகங்கள்
ஒவ்வொரு முகத்திலும் ஆயிரமாயிரம் தழும்புகள்
ஒவ்வொரு தழும்பும் மூடிய கதவுகளாய்
அதனின்று வெளிச்சம் வராது
அதனின்று வெளிச்சம் போகாது

எந்தக் கரு பை பெற்றெடுத்ததோ இதனை
எந்த வீட்டில் வளர்ந்ததோ இது
எந்த வீட்டில் திரிந்தோ இது
எல்லா மொழியையும் பேசுகிறது
ஜன்னலைப் போல் திறக்கிறது காயங்களை
இதயத்திடம் சொல்கிறது கதையை
உனது மதம்; உனது உன்னத கடவுள்
உனது பண்பாட்டின் அடையாளத்தை
இவையனைத்தையும் அபாயம் சூழ்ந்துள்ளது
இவற்றை பின்தொடர்கிறது பேரிருள்

உறைந்து போகிறதென் குருதி
முடிக்கொள்கிறதென் திறந்த விழி
உலகின் அனைவருமென் எதிரிகள்
இப்படியே உணர்கிறேன்
தோழர்களாக எவருமில்லை
என்னை உயிருடன்
விழுங்கிக் கொண்டிருக்கிறது பூமி

இந்தியிலிருந்து தமிழில் : ஆனந்த செல்வி


---------------------------------------------------------
விடியலை
நேரம் உணர்த்தினாலும்
பனிதூறும் காலத்தில்
சூரியன் வருவதில்லை.

வளமையான
உடல் நிறைய விட
ஆறு ஏழு கிலோவால்
என் நிறை உடை வடிவில்
என்னைத் துரத்தும்.

தொட்டிலுக்குள்
பார்த்தால்
எட்டு மாத செல்ல மகள்
கையால் முகம் போர்த்து
பஞ்சுக்குஞ்சாய்
துயிலும் அழக.

மெல்ல அணைத்து
ஓசையின்றி முத்தமிட்டு
காப்பக காரியிடம்
கொடுத்துவிட்டு
வேலையில் முழ்கிற போது
திடுக்கிடும் என் மனசு.

ஓ.. என் செல்ல மகள்
என்னைத் தேடுவாளோ?

உடலில் உள்ள
உரோமம் எல்லாம் சேர்ந்து
ஒருவித சிலிர்ப்பைத் தந்து
விழிவழியே உப்பு நீரை
வரவழைக்கும்.

நளாயினி தாரைச்செல்வன்
சுவிட்சர்லாந்து

--------------------------------------------------------------------

பெண் நிலை


நீலப் புடவையில்
வெள்ளித் தட்டு
நகரும் மேகங்கள்
வானவில்லை உமிழ
மௌனமாய் அழுகிறது
மழைகாலத்தில் வானம்...

எதையோ நிரூபிக்க
உத்தியோகத்தை நினைக்க
எரிச்சல்கள் பளுவாய்
உண்மை இலக்கு இடையே
வார்த்தையாய் பாலமிட
மன ஊஞ்சல் தகர்த்தப்படும்
போதெல்லாம்
மௌனத்தின் மொழி
நா காத்து நம்மை காக்கிறது.

நா.சுப்புலட்சுமி


----------------------------------------------

உள்ளூருக்குள்ள
செவிபடு வாத்தினு
சொல்லு வானுவ

வேல பாத்த
வெளியூர் பள்ளி கொடத்துல
சக வாத்தியாருங்க
கிடாரக் குளத்தானம் பாங்க

கூடுன சாதி பயலுவல
இனங் கண்டு
அடிப்பாரு.

இல மற காயா
பேசஆரம்பிச்சவனுவ
முன்னால நின்னு பேசினானுவ
சாதியப் பத்தி

ஒய்வு பெறும் வயசுல
நல்லாசிரியர் விருது
கொடுத்துச்சு அரசாங்கம்
போங்கடா மயிராண்டிகளானு
விருத வாங்கவே யில்லஅந்த
ஆறாப்பு வாத்தியாரு.

சோலை சீனிவாசன்.

---------------------------------------------------------------
நூல் சுழன்று
காற்றில் அலைய
சிக்குண்டு தவிப்பது
கண்டு மனம் பதறாது
பின் சுழன்றாடும் காற்றில்
தவிப்பது மனங்கள்
அறுபடும் நூல்
காலச் சுழற்றியாய்
கண்ட பூ கோளபடங்கள்
பின் நூல் காற்றாகும்
பட்டத்தில் ஒட்டிசுழலும்
காகிதத்தில் ஒட்டாது
உருமும் பூமி உருண்டையால்
சில கால தவிப்புக்கள்

குமாரராஜன்

----------------------------------------------------------------
மலக்கிடங்கில் மடியும் மழலைகள்

கனத்த நீர் சுமந்து
பெருங்குடமாய் உப்பி
நீண்டுக்கிடந்தன
முனை சிறுத்த பலூன்கள்,
அடைப்பெருத்த
மலம் விழுங்கும் குழாய்க்குள்

சேர்ந்தும் சேராமல்
குறியில் உறை.

கிரிவலம் வர யத்தினித்த
பொழுதொன்றில் பார்க்க நேர்ந்தது
நடப்போரற்ற வீதியொன்றின்
பழுத்த குழலொளியில்
பெருத்த பலவித பலூன் குவியலை.

தெரித்து உரசி
வழியவிட்டோடும்
அப்பன்கள் கொலையுண்டு
அனாதையாய் ஒழுகும்
உயிர்கள் சுவரில் பிணவறையாக
கட்டண கழிப்பறை மலங்கழிக்கையில்
ஏளனமாய் சிரிக்கின்றனர்
சுவரில் புணர்ந்தபடியே பலரும்

பளபளப்பு பலவித வாகனங்கள்
உயர்ந்த கட்டிடங்கள் தொழிற்சாலைகள்
நெரிசல் இரைச்சல் வண்ணப் பெண்கள்
காட்சி பொருட்கள் பணப்புழக்கம்
பலருக்கும் பிழைப்பு
கற்புக்காக்க பாதுகாப்பாக
மலக்கிடங்குகளில் மடியும் மழலைகள்.

செந்தில்பாலா.

-------------------------------------------------
மனக் காகங்கள்


எண்ணங்களின் பித்ருக்களாய்
ஞாபக வெளியில்
அலையும் கருமைகள்
ஒற்றைக் கண்சாய்த்து
கள்வம் எட்டிப் பார்க்க
கவனம் பிசகும் சமயம்
உணர் உணவைக்
கவ்வி
கரைந்தழைத்துப்
பகிர்தல் மறந்து
வாயில் வடை பதுக்கி
பாடச் சொல்லும் நரியிடம் ஊமையென
நடித்து
காம எச்சங்களால்
இரவுகளை வெளுப்பாக்கி
நான்கைந்து சேர்ந்து தினம்
நாறும் எலி உடலாய்
பிறன் குறை குத்திக் கிழிக்க
எங்கிருந்தோ வீழும்
ஏமாற்றுக் கற்களில்
விருட்டென எம்பிப் பறக்கும்
மனக் காகங்ங்கள்

              
பொ செந்திலரசு

-----------------------------------------------------
லிமரைக்கூ


குடும்பத் தலைவர் மரணம்
பிள்ளைகளுக்கு வந்து விட்டது
பொறுப்பேற்கும் தருணம்.

குழந்தைக்கு விடுமுறை
எப்போதும் உழைக்கும் அம்மாவிற்கு
எந்நாளுமில்லை ஒருமுறை

வியர்வைச் சிந்தி உழுதான்
விளைந்த பயிர் வாடியது கண்டு
கண்ணீர் விட்டு அழுதான்.

காட்டில் குயில் பாடியது
கேட்டு மயங்கி மயில்லொன்று
தன்னை மறந்து ஆடியது.

கூட்டை விட்டு வெளியே
பறந்து சென்றுத் இரையைத் தேடிடும்
இறகு முளைத்த கிளியே

துக்கம் விசாரிக்கப் போனான்
இழவு வீட்டை அடையு முன்னே
விபத்தில் பலி ஆனான்

பொன்குமார்
---------------------------------------------
நமக்கான வெற்றி
மோசமான ஒர் இடத்திலிருந்து
நம் ஒட்டத்தைத் துவக்குகிறோம்
நம் சிப்பாய்கள்
எங்கும் சிதறிக் கிடக்கின்றன
ஜோடிக் குதிரையில்
ஒன்று வீழ்த்தப்பட்டுவிட்டது
பிஷப்புகள்
நகர முடியாமல் சிக்கிக் கொண்டுள்ளன
நாளையின் இடமோ பாதுகாப்பற்றது
எந்நேரமும்
வெட்டுப்பட்டு விடலாம்
என்ற நிலையில்
யானைகள்
எதிராளியின் முகத்தில்
ஒரு கேலிப் புன்னகை
தீர்க்கமான
ஒரு முடிவுக்குப் பின்
ஒரு காயை நகர்த்துகிறோம்
இன்னும்
ஒரு சில நகர்த்தல்களுக்குப் பின்
ஆட்டம் முடியப் போகிறது

தபசி
------------------------------------------------------
காலை கமகமத்து துவங்கும்
வணக்கப் பரிமாறல்களில்

அழைத்தாயா? என்று
கேட்போம் அழைத்து

நினைத்தாயா? என்று
கேட்க நினைவிருப்பதில்லை

பார்ப்போமா?என்று
கேட்க பயமாயிருக்கிறது

கோபமா? என்று
கேட்கிறோம் குலைந்தபடி

சாப்பிட்டாயா? என்று
கேட்கவே பசிக்கிறது

பத்திரம்டா! என்று
சொல்லத் தவறுவதில்லை

மன்னித்திடு! என்று
கூற மறப்பதில்லை

நன்றி! என்று
சொல்லாமல் முடிவதில்லை

புள்ளிகளால்
நிறைகிறது கோடு

அந்தியில்
சிவக்கிறது வானம்.

மதியழகன் சுப்பையா
-------------------------------------------

அறை வாழ்க்கை

வெளிச்சம் பார்த்தோடும்
விட்டில் பூச்சியாய்
அறைகளால்
கவரப் பட்டுருக்கிறேன்

சிறிய பெரிய
அகன்ற குறுகிய
வண்ண வண்ண
பருத்த சிறுத்த
பால் வேறுபாடுடைய
பலவகை அறைகள்

சிலந்தி வளையில்
சிக்கிய பூச்சியாய்
அறைகளில் மோதி
அறைக்கறை தாவி
மூச்சுத்திணறுகிறேன்

எத்தகை அறையாயினும்
எவ்வகை அறையாயினும்

கதவினைப் போல்
கரம் திறப்பாய்
காப்பாய் ; மீட்பாய்

நீயே அறையாகிப்
போனாய் இன்று.


சதுர உலகத்திற்குள்
வட்டமடித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்
எறும்புகளை நசுக்குவதும்
ஈக்களை விரட்டுவதும்
கொசுக்களை கொல்வதும்
இப்படியாய்
பராக்கிரமங்களை
பழகிக் கொண்டிருக்கிறேன்

முட்டினால் உடையும்
எக்கினால் தெரியும்
நக்கிக் கொண்டிருக்கிறேன்



கனமாய் ; குணமாய்
கூறாய் ; வாகாய்
யுதங்களும் அடைக்கலமே

உப்பூறும் சுவரையும்
சதுர வானத்தையும்
துணையாய் கொண்டேன்

சுவர் தாண்ட முடியும்
அறை மீள முடியும்
மனம் மீற முடிந்தால்


குளிரென்றால்
கடுங் குளிரே

வெயிலென்றால்
கொடும் வெயிலே

மழையென்றால்
கன மழையே

பருவ மாற்றம்
சாத்தியம்

எளிமையும் ; கடுமையும்
அனைத்திலும் உண்டு

நடுமைதான்
நாம் விரும்புவது

வாய்ப்பதைக் கொண்டு
வாழ வழி தெரியாது
காய்ப்பதெல்லாம்
பழுக்கத்தான் வேண்டுமா?

அறை வாழ்க்கை
குறை வாழ்க்கை

அறை மீட்சி
அமைந்து விட்டால்
நிறை வாழ்க்கை நிச்சயம்


மதியழகன் சுப்பையா

அவரவர் பாக்கியம்

இந்தியில்: ஜைனேந்திர குமார் தமிழில்: மதியழகன் சுப்பையா

வெகுநேரம் சுற்றித் திரிந்தபின் சாலையின் ஓரத்தில் ஒரு பெஞ்சில் அமர்ந்து கொண்டோம்.
நைனிதானின் மாலை கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் இறங்கிக் கொண்டிருந்தது. பட்டு நூல் பந்தைப் போலும் நீராவியைப் போலும் மேகம் எங்கள் தலைக்கு மேலே நீற்காமல் வட்டமிட்டுக் கொண்டிருந்தது. மெல்லிய ஒளியில் மற்றும் இருளில் வண்ணம் பூசிக் கொண்டு நீலமாகவும் வெள்ளையாகவும் மாறிக்கொண்டிருந்தது. கொஞ்ச நேரத்தில் சூரிய ஒளி வெளிப்பட்டும் கொண்டிருந்தது. அவைகள் நம்முடன் விளையாட வேண்டும் விருப்பம் தெரிவிப்பதாய் இருந்தது.
எங்களுக்குப் பின்னால் போலோ விளையாட்டு மைதானம் இருந்தது. எதிரில் வெள்ளையர்களுக்கான மனமகிழ் அரங்கம் இருந்தது. அங்கும் மேற்கத்திய மெல்லிசை ஒளித்துக் கொண்டிருந்தது. மேலும் மிக அருகிலேயே சுரங்களின் மென்மையைப் போல் இருந்தது நைனிதால்.
நைனிதாலில் தனது பறக்கும் வெள்ளை அலைகள் ஓரிரு வெள்ளையர்களை சுமந்து கொண்டு அங்கும் இங்கும் அலைந்து கொண்டிருந்தது. ஒரு சில வெள்ளையர்கள் தங்கள் முன் ளுக்கொரு தேவியர்களை வைத்துக் கொண்டு ஊசி போன்ற முகம் கொண்ட படகுகளை போட்டிக்கு ஓட்டுவதைப் போல் வேகமாக ஓட்டிக் கொண்டிருந்தனர். கரையோரங்களில் சிலர் தங்கள் தூண்டில்களை நீரில் போட்டபடி நம்பிக்கையோடும், ஒருமுனைப்போடும், தனியாகவும் அமர்ந்தபடி மீன் சிக்க வேண்டி தவமிருந்து கொண்டிருதனர்.
பின்னால் , போலோ மைதானத்தில் சிறுவர்கள் கூச்சலிட்டபடி ஹாக்கி விளையாண்டு கொண்டிருந்தார்கள். உரக்கக் கத்துதல், அடிதடி, கெட்டவார்த்தைகள் மற்றும் சாபம் கினவும் விளையாட்டின் அங்கமாகி விட்டிருந்தது. தங்களுக்கு தெரிந்த விளையாட்டை ஒரே மூச்சில் தங்கள் மனம், உடல் என பலத்தைக் கூட்டி தங்களுக்கு தெரிந்த வித்தைகளை காட்டி அன்றே விளையாட்டை விளையாடி முடித்து விட திட்டமிட்டுருந்தார்கள். அவர்களுக்கு எதிர்காலம் பற்றி அக்கரையில்லை. வருங்காலம் பற்றி எந்தக் கவலையும் இல்லை. அவர்கள் நிகழ்காலத்தை மற்றுமே உணரும் ஜீவன்களாக இருந்தனர். அவர்கள் வார்த்தைகளின் முழுமையான உண்மையோடு வாழ்ந்து கொண்டிருந்தனர்.
சாலையில் ண்கள் மற்றும் பெண்கள் தொடர்ந்து வந்து கொண்டும் போய்க் கொண்டும் இருந்தார்கள். அவர்களின் இந்த நடை பயணத்திற்கு திசையும் இல்லை இலக்கும் இல்லை. இந்த மக்கள் பிரவாகம் எங்கிருந்து வந்தது. எங்கு செல்கிறது, யாரால் சொல்ல முடியும்? எல்லா வயதைச் சேர்ந்தவர்களும், எல்லா வகையைச் சேர்ந்தவர்களும் அதில் இருந்தனர். அவர்களைப் பார்க்கும் போது மனிதர்களின் சந்தையில் அலங்கரிக்கப் பட்ட மாதிரிகளாக உலாவர கிளம்பி விட்டவர்களைப் போல் நடந்து கொண்டிருந்தனர்.
அதிகார-கர்வத்தில் திளைத்த ங்கிலேயர்களும் இருந்தார்கள். அவர்கள் அலங்காரம் செய்யப் பட்ட குதிரைகளைப் பிடித்தபடி மலைவாழ் மக்கள் ங்கியேர்களுக்கு விசுவாசம் பாராட்டினார்கள். இம்மக்கள் தங்களின் பெருமையையும் மரியாதையையும் சிதைத்து சூன்யமாக்கி விட்டிருந்தார்கள். மேலும் மிகச் சிறப்பாக வாலாட்டவும் கற்றுக் கொண்டார்கள்.
ஓடிக் கொண்டும், சிரித்துக் கொண்டும், சேட்டைகள் செய்து கொண்டும் சிகப்பாக இருந்தார்கள் ங்கிலேயக் குழந்தைகள். மஞ்சளான கண்களை அகல விரித்துக் கொண்டு தந்தையின் கைவிரல்களை பிடித்தபடி இந்தியக் குழந்தைகளும் நடந்து கொண்டிருந்தது.
ங்கிலேயர்கள் அவர்களின் குழந்தைகளுடன் பேசிக் கொண்டும் சிரித்துக் கொண்டும் ஓடிக் கொண்டும் விளையாடிக் கொண்டும் இருந்தார்கள். னால் இந்திய தந்தைகள் முன்னோர்களை தங்களின் நான்கு புறங்களிலும் சுற்றிக் கொண்டும் தங்களின் செல்வ செழிப்புகளை காட்டிக் கொண்டும் நடந்து கொண்டிருந்தார்கள்.
ங்கிலேய அழகிகள் இருந்தார்கள். அவர்கள் மெதுவாக நடக்கவில்லை, வேகமாக நடந்தார்கள். அவர்கள் நடக்காத போது கலைப்பை உணர்ந்தார்கள். உரக்கச் சிரிக்கவில்லை என்றால் சிரமமாக இருந்தது. உடற்பயிற்சி என்ற பெயரில் உட்கார்ந்து கொள்ளலாம். மேலும் குதிரையுடன் சேர்ந்து ஓடிக் கொண்டிருக்கும் அவர்கள் ஏதேனும் இந்தியர்களை மோதி விட்டுப் போகலாம். அவர்கள் இரண்டிரண்டாக மூன்றுமூன்றாக நான்குநான்காக என சிறு குழுக்களைப் போல் சந்தேகமின்றி, கவலையின்றி இந்த பிரவாகத்தில் தங்கள் இலக்குகளை தெரிந்தவர்களைப் போல் நடந்து கொண்டிருந்தார்கள். னால் பாரதத்தின் குலலட்சுமிகள் சாலையில் மிக ஓரத்தில் தங்கள் சேலை முந்தானைகளை இறுகப் பிடித்துக் கொண்டு மிகத் தயக்கமாகவும் சேலையின் பலப்பல மடிப்புகளில் தங்களைப் பொதிந்து கொண்டு, நாணம், பெண்மை மற்றும் பாரதத்தின் பெருமைகளை தங்கள் அசைவுகளில் மறைத்துக் கொண்டு தயங்கித் தயங்கி நிலத்தில் கண்களை புதைத்தபடி ஓவ்வொரு அடியாக நகர்ந்து கொண்டிருந்தார்கள்.
இவைகளோடு சேர்த்து பாரதத்தின் மற்றொரு உதாரணமும் அங்கு இருந்தது. தங்கள் கருமையை சுரண்டி சுரண்டி அழித்து விட சை கொண்டிருக்கும் ங்கிலேய மோகம் கொண்ட புருஷோத்தர்களும் இருந்தார்கள். இவர்கள் இந்தியர்களைப் பார்த்து முகத்தைத் திருப்பிக் கொண்டும் ங்கிலேயர்களைக் கண்டால் தங்கள் பார்வைகளை பாத விரிப்பாக்கி வாலாட்ட துவங்கி விடுவார்கள். பாரத பூமியின் மிடுக்கை மிதித்து சிதைத்தபடி நடப்பதற்கு அதிகாரம் பெற்றவர்களைப் போல் விரைப்பாக நடந்து கொண்டிருந்தார்கள்.

********************************

நேரம் கடந்து கொண்டிருக்கிறது. இருள் அடர்த்தியாகி விட்டிருந்தது. மேகம் வெள்ளையாகி உறைந்து போனது. மனிதர்களின் அந்தக் கும்பள்கள் மற்றும் குழுக்கள் மெல்ல மெல்ல சிதரி காணாமல் போய் விட்டது. இப்பொழுது சாலையில் ஒருவர் இருவர் என குடைகளைப் பிடித்தபடி போய்க் கொண்டிருந்தார்கள். நாங்கள் அங்கேயேதான் உட்கார்ந்து இருந்தோம். குளிர் அதிகமாவதை உணர்ந்தோம். எங்களின் ஓவர்கோட் நனைந்து விட்டிருந்தது. பின்னால் திரும்பி பார்த்தோம் அந்த புல்வெளி பனிக்கட்டியால் செய்யப் பட்ட போர்வையைப் போல் சலனமின்றி கிடந்தது.
எங்கும் அமைதி அப்பியிருந்தது. ஏரியின் கரைகளில் மின்விளக்குகளின் வெளிச்சம் தீபமாலிகையைப் போல் மின்னிக் கொண்டிருந்தது. இந்த மினுமினுப்பு இரண்டு மைல் தொலைவுக்கு பரந்துள்ள இயற்கை நீர் கண்ணாடியில் பிரதிபலித்துக் கொண்டிருந்தது. அசைந்து கொண்டிருக்கும் இந்த நீர்க் கண்ணாடியில் அலைகள் அசைந்து கொண்டு தன்னில் தெரியும் மின்விளக்கு பிரதிபலிப்புகளை நூறு மடங்காக, யிரம் மடங்காக க்கி அவற்றில் ஒளியை இன்னும் பெரிதாக்கிக் காட்டியது. சிதரியோடும் ஒளித் துண்டுகளை சேகரிக்க இந்த அலைகள் ஓடுவது போலும் காட்சி அளித்தது. மலையின் மேல் தெரிந்த வெளிச்சம் விண்மீன்களைப் போல் காட்சியளித்தது.
இவற்றையெல்லாம் நாங்கள் பார்த்துக் கொண்டிருக்கையில் ஒரு அடர்த்தியான திரை வந்து மறைத்துக் கொண்டது. வெளிச்சம் மொத்தமாய் செத்துப் போனது போல் இருந்தது. மினுமினுப்பு பொசுக்கென மறைந்து அணைந்து போனது. பேய்களைப் போன்ற அந்த பெரிய பெரிய மலைகளும் இந்த வெள்ளைத் திரைக்குப் பின்னால் மறைந்து விட்டது. அருகில் இருக்கும் பொருட்கள் கூட கண்ணுக்கு தெரியவில்லை. இடந்த அடர்ந்த பேய் பிரலயம் போல் இருந்தது. எல்லாமும் இந்த அடர்ந்த கடுமையான வெண்மையில் மறைந்து போனது. ஒரு மகாசமுத்திரத்தின் நீர் பொங்கி வந்து நில உலகின் அழகை மூழ்கடித்துக் கொண்டது போல் இருந்தது. கீழே மேலே அக்கம்பக்கம் என எல்லா இடங்களிலும் அந்த சூன்யமான வெண்மை படர்ந்து இருந்தது.
இவ்வாறான அடர்ந்த பனியை நாங்கள் இதுவரைக் கண்டதில்லை. பனி டப்டப்பென பொழிந்து கொண்டிருந்தது.
சாலையில் மனித ரவாரமே இல்லாமல் அமைதியாக இருந்தது. இது வரை இருந்த மனித பிரவாகம் எந்த கூட்டில் போய் அடந்ததோ தெரியவில்லை.
தொலைவில் எங்கோ இடுகாட்டில் இருந்து வருவது போல் அந்த சலனமில்லாத வேளையில் எங்கிருந்தோ டன் டன் என பதினோர் முறை மணி ஒலித்தது.
நாங்கள் அவரவர் ஹொட்டல்களுக்கு கிளம்பி விட்டோம்.

*******************************************

வழியில் நண்பர்கள் இருவர் தங்கியிருந்த ஹோட்டல்கள் இருந்தது. அவர்கள் இருவரும் வழக்கறிஞர்கள், விடுப்பு எடுத்துக் கொண்டு இங்கு வந்திருந்தார்கள். நாங்கள் இருவரும் முன்னுக்கு நடந்தோம். நாங்கள் தங்கியிருந்த ஹோட்டல் இன்னும் கொஞ்சம் தொலைவில் இருந்தது.
ஏரியின் கரையோரமாக நாங்கள் நடந்து போய்க் கொண்டிருந்தோம். எங்களின் ஓவர்கோட் நனைந்து போய் விட்டிருந்தது. அங்கு மழை பெய்யவில்லைதான் னால் மேலே கீழே என காற்று முழுவதும் மழையால் நிரம்பி இருந்தது. ஓவர்கோட்டுக்கு மேலே ஒரு போர்வை இருந்தால் நலமாக இருக்கும் என்பது போல் குளிரடித்துக் கொண்டிருந்தது.
வழியில் ஏறிக் கரையோரத்திரத்தில் ஒரு பெஞ்ச் கிடந்தது. என் மனது கொஞ்சம் கவலைப் பட்டுக் கொண்டிருந்தது. வெகு விரைவாக ஹோட்டல் சென்று இந்த நனைந்துபோன டைகளிடமிருந்து விடுதலை பெற்றுக் கொண்டு, வெதுவெதுப்பான படுக்கையில் மறைந்து கொள்ள வேண்டுமென நினைத்தபடி நடந்தேன். னால் உடனிருக்கும் நண்பரின் விருப்பம் என்னவோ தெரியவில்லை. அவருக்கு இந்த இரவு உலா எப்போது சலிப்புத் தட்டுமோ தெரியவில்லை. அது பற்றி எந்த உறுதியும் இல்லை. அவர் மேலும் என்ன செய்வார் எங்கு அழைப்பார் என்பது பற்றி கற்பனை செய்ய முடியவில்லைதான். இதற்குள் அவர் ''வாங்க, இப்படி கொஞ்சம் உட்காரலாம்'' என்றார்.
அதிகாலை சரியாக ஒரு மணி, கொட்டும் தீவிரப் பனியில் ஏறிக் கரையோரம் நனைந்த, ஐஸ் கட்டி போல் குளிர்ந்த இரும்பு பெஞ்சில் அமர்ந்தோம்.
ஐந்து- பத்து- பதினைந்து நிமிடங்கள் கி விட்டது. எனது நண்பருக்கு எழுந்திரிக்கும் எண்ணம் இல்லை போல் தெரிந்தது. நான் குளிரில் நடுங்கும் குரலுடன்
'' கிளம்புங்க, போகலாம்......'' என்றேன்.
எனது கையைப் பிடித்து கொஞ்சம் உட்காரும்படி செய்கை காட்டி இருத்தி விட்டார். வேறு வழியில்லாமல் உட்கார்ந்த் விட்டேன். விருப்பமில்லாமல் உட்கார்ந்து இருக்கும்படி கி விட்டது. இதிலிருந்து விடுதலை எளிதல்ல என்பது புரிந்தது. கொஞ்சம் உட்காருங்கள் என்ற கொஞ்சம் கொஞ்சமல்ல.
வெறுமையாக இப்படி உட்கார்ந்து இருந்து சலிப்பும் கடுப்பும் வந்தது. திடீரென நண்பர் ''அது என்னவென்றுப் பாருங்கள்?'' என்றார்.
வெண்மை பனிமூட்டத்தில் கைகளும் கருத்த முகமுமாக ஒரு உருவம் நெருங்கிக் கொண்டிருப்பது தெரிந்தது. ''யாராவது இருப்பாங்க'' என்றேன் நான்.
மூன்று கஜம் தொலைவில் அந்த உருவம் தெரிந்தது. ஒரு சிறுவன் நீளமான தலைமுடியை விரித்துப் போட்டபடி நடந்து கொண்டிருந்தான். வெறும் கால்கள், வெறும் தலை. ஒரு அழுக்கான சட்டை அணிந்தபடி நடந்து கொண்டிருந்தான். அவன் தடுமாறியபடி கால்கள் ஒருபுறமும் அவன் ஒருபுறமும் போய்க் கொண்டிருந்தார்கள். அவன் எங்கே போக விரும்புகிறான் என்றும் தெரியவில்லை. அவனது கால்களில் முன்னும் இல்லை பின்னும் இல்லை இடதும் இல்லை வலதும் இல்லை.
அருகில் இருந்த தெரு விளக்கின் சிறிய ஒளியில் அவனை பார்க்க முடிந்தது. அவன் ஒரு பத்து வயது சிறுவன். வெள்ளை நிறமாக இருக்கிறான். னால் கடுமையாக அழுக்குப் படிந்து உள்ள காரணத்தால் கருத்துக் காணப் படுகிறான். கண்கள் பெரிதாக இருந்தது னால் சோர்ந்து இருந்தது. நெற்றி இப்பொழுதே சுருக்கம் கண்டு விட்டது போல் இருந்தது.
அவனால் எங்களைப் பார்க்க முடியவில்லை.அவன் எதையுமே பார்க்கவில்லை. கீழேயுள்ள பூமி மட்டுமல்லாது நாலாபுறமும் சூழ்ந்திருக்கும் பனிமூட்டம் என எதையும் அவன் பார்க்கவில்லை. எதிரில் இருக்கும் ஏறி மற்றைய இந்த உலகம் என அவன் எதையும் பார்க்கவில்லை. அவன் தனக்கும் மிக அருகாமையில் உள்ளவைகளை மட்டும் உணர்ந்து கொண்டிருந்தான்.
நண்பர் ''ஏ....'' என சத்தமிட்டு அழைத்தார்.
விழித்துக் கொண்டு எழுந்தவனைப் போல் திடுக்கிட்டான். பின் எங்களை நோக்கி வந்தான்.
'' நீ எங்கே போய்க் கொண்டிருக்கிறாய்?''
அவன் தனது சோர்ந்து போன விழிகளை அகல விரித்தான்.
'' உலகமே தூங்கிக் கிடக்கிறது, நீ மட்டும் ஏன் இப்படி அலைகிறாய்?''
சிறுவன் மௌனமான முகத்துடன் நின்றான். னால் அவன் பேச தயாராய் இருப்பது தெரிந்தது.
'' எங்கே தூங்குவாய்?''
'' இங்கேதான் எங்கையாவது''
''நேற்று எங்கே தூங்கினாய்?''
''கடையில் தூங்கினேன்''
'' இன்னைக்கு ஏன் அங்கே போகவில்லை?''
'' வேலையில் இருந்து நீக்கி விட்டார்கள்''
'' என்ன வேலைப் பார்த்தாய்?''
'' எல்லா வேலையும்தான். ஒரு ரூபாயும் எச்சில் உணவும் கிடைக்கும்''
'' திரும்பவும் வேலை பார்ப்பாயா?''
''மாம்''
''வெளியே வருகிறாயா?''
''ஹாங்....'''
'' இன்னைக்கு என்ன சாப்பிட்டாய்?''
''எதுவும் இல்லை''
'' இப்ப சாப்பாடு கிடைக்குமா?''
'' இல்லை, கிடைக்காது''
''இப்படியே தூங்கிடுவியா''
''மாம்.....''
''எங்கே படுப்பாய்?''
'' இங்கதான் எங்கையாவது..''
'' இந்த துணியோடதான் படுத்துக்குவியா?''
சிறுவன் மீண்டும் கண்களை அகல விரித்தபடி அமைதியாக நின்றான். '' இது என்ன முட்டாள்தனமான கேள்வி'' என்று அவனது கண்கள் கேட்பது போல் இருந்தது.
''அம்மா-அப்பா இருக்காங்களா?''
''இருக்காங்க''
''எங்கே?''
'' பதினைஞ்சு மைல் தொலைவில் இருக்கும் கிராமத்தில்''
''நீ ஓடி வந்திட்டாயா?''
''மாம்''
''ஏன்?''
''எனக்கு தம்பி தங்கைகள் இருக்கிறார்கள்-அதனால்தான் ஓடி வந்து விட்டேன். அங்கே வேலையும் இல்லை சாப்பாடும் இல்லை. அப்பா பட்டினியாக இருப்பார் எங்களை எல்லாம் அடிப்பார். அம்மாவும் பட்டினி கிடப்பாள் அழுது கொண்டிருப்பாள். அதனால்தான் ஓடி வந்து விட்டேன். என்னுடன் ஒரு கூட்டாளியும் வந்திருக்கிறான். எங்கள் ஊரைச் சேர்ந்தவன்தான். என்னைவிட பெரியவன். நாங்கள் இருவரும் சேர்ந்துதான் வந்தோம். அவன் இப்பொழுது இல்லை''
'' எங்கே போயிட்டான்''
''செத்துப் போயிட்டான்''
இந்த இளம் வயதில் இவன் மரணத்தை இவ்வளவு எளிதாக எடுத்துக் கொண்டது எனக்கு வியப்பாக இருந்தது. அவனது நிலையைப் பார்த்து மனது கஷ்டப்பட்டது.
'' செத்துப் போயிட்டானா?'' என்று கேட்டுவிட்டு அமைதியானேன்.
'' சரி, எங்களுடன் வா''
என்றதும் அவன் எங்களுடன் வந்து விட்டான். நாங்கள் வழக்கறிஞர் நண்பர்கள் தங்கிய ஹோட்டலுக்கு வந்து சேர்ந்தோம்.
'' வக்கில் ஐயா''
வழக்கறிஞர் நண்பர்கள் இருவரும் ஹோட்டலின் மாடி அறையில் இருந்து இறங்கி வந்தார்கள். காஷ்மீரி சால்வைப் போர்த்தி இருந்தார்கள். சாக்ஸ் மாட்டிய கால்களில் செருப்பு போட்டிருந்தார்கள். குரலில் மெல்லிய நடுக்கம் இருந்தது. மேலும் சிடுசிடுப்பும் இருந்தது.
''ஓ.. ஹோ, நீங்கதானா! என்ன சொல்லுங்க?''
'' உங்களுக்கு வேலைக்காரன் தேவைப் பட்டது இல்லையா? பாருங்க இந்தப் பையன் போதுமா?''
'' எங்கிருந்து கூட்டி வந்தீர்கள், இவனை உங்களுக்குத் தெரியுமா?''
'' எனக்குத் தெரியும். இவன் உங்களை ஏமாற்ற மாட்டான்''
'' யப்பா, இந்த மலையில இருக்கிறவங்க படு மோசமானவங்க. சின்ன குழந்தைகள் கூட சரியான திருடங்களா இருப்பாங்க. ஒன்னும் தெரியாத ளாக இருக்கீங்களே. ' இந்தா வேலைக்காரன்னுட்டு வந்து நிக்கிறீங்க' இவர்களைப் பற்றி உங்களுக்குத் தெரியாது. எங்கிருந்து இவனை புடிச்சீங்க''
'' ஐய்யா நம்புங்க, நீங்க நினைக்கிறமாதிரி இவன் இல்லை. இவன் மிகவும் நல்லவன்''
' அட என்னைய்யா, முன்ன பின்ன தெரியாதவன வேலைக்கு சேர்த்துக்கிட்டா மறுநாளே அவன் இருக்கிறத எல்லாம் சுருட்டிக்கிட்டு ஓடிட்டா என்ன பண்ணுறது?''
'' ஐய்யா உங்களை எப்படி நம்ப வைக்கிறதுன்னே தெரியல''
'' என்னத்தை நம்புறது.? என்னைய்ய விளையாடுறியா. போய்யா போ. எங்களை நிம்மதியா தூங்க விடு''
படபடவென பேசி விட்டு ஒரு நாளைக்கு நான்கு ரூபாய் வாடகையில் அவர்கள் தங்கியிருக்கும் அறையின் வெதுவெதுப்பான படுக்கைக்குப் போய் விட்டார்கள்.
வழக்கறிஞர் நண்பர்கள் மேலே சென்றதும் ஹோட்டலுக்கு வெளியே வந்து எனது நண்பன் தனது சட்டைப் பையில் எதையோ தேடிக் கொண்டிருந்தார். சற்று நேரத்தில் நிராசையான முகத்துடன் பையிலிருந்து கைகளை வெளியே எடுத்தபடி என்னைப் பார்த்தார்.
'' என்ன யிட்டு?'' என்று நான் கேட்டேன்.
'' இவனுக்கு சாப்பிட எதாவது கொடுக்கலாம் என்று விரும்பினேன். னால் எல்லாம் பத்து ரூபாயாக இருக்கிறது'' என்று ங்கிலத்தில் சொன்னான் நண்பன்.
'' என்னிடமும் நோட்டுகளாகத்தான் இருக்கும் சில்லரை இல்லை, இரு பார்க்கிறேன்''
உண்மையில் எனது பையிலும் ரூபாய் நோட்டுகள் தான் இருந்தது. நாங்கள் இருவரும் ங்கிலத்திலேயே பேசிக் கொண்டோம். அந்தச் சிறுவனின் பற்கள் கடகடவென அடித்துக் கொண்டது கேட்டது. கடுமையான பனி பெய்து கொண்டிருந்தது.
''அப்புறம்?'' நண்பன் கேட்டான்.
'' பத்து ரூபாய் நோட்டையே கொடுத்து விடலாம்'' என்றேன் நான். அதிர்ச்சியடைந்தவனைப் போல் நண்பன் எனது முகத்தைப் பார்த்தான். '' யப்பா, நம்ம பட்ஜெட் கெட்டுப் போயிடும். இதயத்தில் எவ்வளவு இரக்கம் இருக்கிறதோ அந்த அளவுக்கு நம்மிடம் பணம் இல்லையே'' என்றான்.
'' அப்ப போகட்டும் விடு, இந்த அளவுக்கு இரக்கம் காட்டினதே பெரிய விஷயம்தான். '' என்றேன். நண்பன் சற்று நேரம் ஏதோ யோசித்துக் கொண்டிருந்தான். பின் சிறுவனைப் பார்த்து அவனிடம் '' யப்பா, இன்னைக்கு இதுக்கு மேல எதுவும் காது. நாளைக்கு பார்க்கலாம். ஹோட்டம் 'டீ-பவ்'' தெரியுமா? அங்க காலையில பத்து மணிக்கு வந்து எங்களை பார்'' என்றான்.
'' கண்டிப்பா வர்றேன், எதாவது வேலை கொடுப்பீங்களா ஐய்யா?'' சிறுவனின் வார்த்தைகள் நடுங்கி விழுந்தது.
'' மாம், கண்டிப்பாக தேடித் தருகிறேன்'' என்றான் நண்பன்
''அப்படின்னா நான் போகட்டுமா ஐயா '' என்று நிராசையுடன் சிறுவன் கேட்டான்.
''ம்'' என்று கூறிவிட்டு ஒரு நீண்ட பெருமூச்சு விட்டபடி '' இப்பொழுது எங்கே போவாய்?'' நண்பன் கேட்டான்.
'' இங்கதான் எங்கையாவது. மரத்தடியில், இரும்பு பெஞ்சில் அல்லது எதாவது கடைத் திண்ணையில் '' என்றான் சிறுவன்.
சிறுவன் கிளம்பினான். சற்று நின்றான். காற்றில் எதையோ கைகளால் தேடினான். பின் ஒரு நிதானமான வேகத்துடன் நடந்து பனி மூட்டத்தில் கலந்து விட்டான். நாங்களும் ஹோட்டலை நோக்கி நடக்கலானோம். காற்று கனமாக இருந்தது. எங்கள் ஓவர் கோட்டுகளை துளைத்துக் கொண்டு உடம்பில் குத்தியது குளிர்.
கைகளை இருக்கிக் கட்டிக் கொண்டு நண்பன் '' கடுமையான குளிராக இருக்கிறது. அந்தப் பையனிடம் துணியே இல்லை பாவம்..''
''இதுதான்பா உலகம்!, வா முதலில் படுக்கையில் போய் நல்ல போர்த்திக் கொள்ளலாம் கொஞ்சம் சூடு கிடைச்சதும் உலகத்தைப் பற்றி கவலைப்படலாம்'' என்று நான் சுயநலத்தின் தத்துவத்தை சொன்னேன்.
மிகுந்த கவலையுடன் '' சுயநலம்..... தான் மட்டுமே வாழ நினைக்கும் குணம், கொடுமைன்னும் சொல்லலாம் ஈரமில்லாத்தன்மை....'' இப்படி உளரிக் கொண்டிருந்தான்.

***********************************************
மறுநாள் நைனிதால்- என்ற அந்த சொர்க்கத்தில் அடிமை ஒருவனின் செல்லப் பிள்ளையான அந்த சிறுவன் சொன்ன நேரத்தில் நாங்கள் தங்கியிருந்த 'ஹோட்டம் டீ-பவ்'க்கு வரவில்லை. நாங்கள் எங்கள் நைனிதால் உல்லாச பயணத்தை மகிழ்ச்சியுடன் முடித்துக் கொண்டு கிழம்பினோம். அந்த சிறுவனின் வேலைக்கான சை பற்றிய எந்த கவலையும் இல்லாமல் இருந்தோம்.
வண்டியில் ஏறி அமர்ந்த மாத்திரத்தில் அந்த செய்தி கிடைத்தது. கடந்த நாள் இரவு சாலையோரம் இருந்த பெஞ்சில் படுத்தபடி ஒரு மலைவாழ் சிறுவன் செத்துப் போய் விட்டதாக இருந்தது அந்த செய்தி.
செத்துப்போவதற்கு அவனுக்கு அந்த இடம், அந்த பத்து வயது மற்றும் அந்த கிழிந்து போன சட்டை போதுமானதாக இருந்ததா? மனித சமுதாயம் அவனுக்கு இவ்வளவு தான் வாழ்க்கையை கொடுத்ததா?
அவனது முகத்தில், மார்பில், கைகளில் மற்றும் கால்களில் மெல்லிய பனிக்கட்டி போர்வையைப் போல் உறைந்து இருந்ததாக பார்த்தவர்கள் சொன்னார்கள். இந்த சுயநலமான உலகில் அவனுக்கு சாவு கோடி போட ள் இருக்காது என்று இயற்கையே பனியால் கோடி போர்த்தி விட்டது.
எல்லோரும் ஒட்டுமொத்தமாக கேட்டுக் கொண்டதும் சொல்லிக் கொண்தும் இதுதான் '' எல்லாம் அவரவர் பாக்கியம்''

*************************************************






ஜைனேந்திர குமார்: (1905-1988) இந்தி இலக்கி உலகில் கதைகளுக்கு ஒரு புதிய திருப்பத்தைக் கொடுத்தவர்களில் ஜைனேந்திரகுமாரின் பங்கு குறிப்பிடத் தக்கது. சிறுகதைகள் மட்டுமல்லாமல் நாவல்களும் எழுதி உள்ளார். மனித மனங்களின் பலகீனங்களையும் அவர்தம் எதார்த்த செயல்பாடுகளையும் தனது கதைகளில் சிறப்பாக சொல்லி இருக்கிறார். நடுத்தர வர்க்கத்தின் பணக் கஷ்டம் மற்றும் அவர்களது சைகள் என இரண்டுக்கும் உள்ள இடைவெளியை தனது பெரும்பாலான கதைகளில் வெளிப் படுத்தி உள்ளார். இதனால் இவரது கதைகளைப் படிக்கும் பொது அவை நம் வாழ்வின் அங்கமாக நிகழ்வாக உணர முடிகிறது. மேலும் கதையை சொல்லும் விதம் அவை நம் முன் காட்சியாக மட்டுமல்லாமல் கதைச் சூழலில் ஒரு மூலையில் நாமும் நின்று கொண்டிருப்பது போல் உணரும்படியாக இருக்கிறது இவரது கதைகள்.
இவரது கதைகளைப் படிக்கும் எவரும் மனித உணர்வுகளின் ழம் வரை போய் எட்டிப் பார்த்து வருவதை கட்டாயம் உணர்வார்கள். கற்பனை கலக்காமல் நிகழ்ந்து கொண்டிருப்பதை படம் பிடித்து ஓட்டிக் காட்டுவது போல் இருக்கும் இவரது கதைகள். மொழியில் ஒரு மாறு பட்ட நடையை பயன் படுத்தினார். வாக்கியங்களை மிக நீளமாக அமைப்பது இவருடைய சிறப்பு.
பல பரிசுகளையும் பாராட்டுகளையும் பெற்றுள்ள இவரது படைப்புகள் பள்ளிகள் மற்றும் கல்லூரிகளில் பாடமாக வைக்கப் பட்டுள்ளது.
இவரது படைப்புகளில் 'முக்திபோத்' 'பரக்' ' தியாக்பத்ர' 'கல்யாணி' ' சுனிதா' ' விவர்த்' ' வியாதித்' 'ஜெயவர்தன்' கிய நாவல்கள் பிரபலமானவை. மேலும் 'சமய அவுர் ஹம்' ' பூர்வோதயா' 'சோச் விசார்' 'சாகித்ய கா ஷ்ரேய அவுர் பிரேய' என்ற கட்டுரைத் தொகுப்புகளும் ஜைனேந்திரரின் சிறுகதைகள் தொகுப்பு-1, 2 கியனவும் குறிப்பிடும் படியான நூல்களாகும்.
இவர் கதைகளில் அறிமுகமாகும் கதாபாத்திரங்கள் நம்முடம் பேசிக் கொண்டிருப்பதை போன்றும் அவர்களோடு நாம் வாழ்ந்து கொண்டிருப்பது போலும் உணர்வதை தவிர்க்க முடியாது. இந்தி இலக்கிய உலகில் இவர் பிடித்த இடம் மகத்தானது.
------------------------------------------------------------------------------------